Wielo Niedziela

W Niedzielę Wielkanocną większość dzieci liczy na prezenty. Faktycznie, rodzice, czy dziadkowie dzielnie zostają „Zajączkami” i przygotowują w ogrodach „gniazdka”. Jak więc widać tego dnia najmłodsi członkowie rodzin muszą nieco się wysilić, żeby dostać słodycze, czy też wymarzone zabawki.

- Wcześnie rano w dzień Zmartwychwstania Pańskiego budzono dzieci, a te wybiegały do ogrodu szukać prezentów, które przynosił im zajączek. Były to wyłącznie słodycze. W to największe święto w roku nie godzi się chodzić po chałupach, nawet nie odwiedzano krewnych, chociażby mieszkali w najbliższym sąsiedztwie. Droga wiodła do kościoła i z kościoła do domu, aby przynieść błogosławieństwo na cały rok – tłumaczy Czesław Stuchlik, miłośnik historii z Pogwizdowa.

Jak się okazuje, w tym przypadku nastąpiła duża zmiana. W większości domostw w regionie rodziny decydują się jednak od rozpoczęcia dnia śniadaniem wielkanocnym, nie zaś wizytą w kościele (prawdopodobnie wpływ na też zmianę ma skrócenie postu eucharystycznego, czyli czasu, w którym nie można spożywać pokarmów przed przyjęciem Komunii Świętej). Aktualnie również nie hołduje się zakazowi odwiedzania rodzin, czy znajomych. Często wybieramy się z wizytą już rano, aby wspólnie spożywać wielkanocne śniadanie i świętować.

- Tylko gospodarz z synem lub wnuczkiem, jako przyszłymi spadkobiercami gospodarstwa, po powrocie z kościoła, wychodzili na obchód pól, aby na rogach każdego łanu, czy zagonu, zatknąć małe krzyżyki sporządzone z głowiónek ze spalonych palm. Kiedy do gospodarstwa przybył nowy pasterz lub pachołek /parobek/ zabierano również ich, aby zapoznali się zrozłogiem pól gospodarstwa. Śniadania i obiad były bardzo bogate w potrawy, które wcześniej przygotowano – opisuje Stuchlik.

W Wielką Niedzielę dzisiejsze tradycje są zupełnie inne, niż te, które wspominają jeszcze nasi dziadkowie. Zmieniła się również tradycja, dotycząca palm wielkanocnych, które w części domów są trzymane przez cały rok, aby odpędzały od domu zło.

JŚ