Światowy Dzień Chorego

Światowy Dzień Chorego ustanowił Jan Paweł II w liście skierowanym 13 maja 1992 r. do ówczesnego przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia. Papież wyznaczył też tego dnia wspomnienie objawienia Matki Bożej w Lourdes, które przypada 11 lutego. Ogólnoświatowe obchody tego dnia odbywają się co roku w jednym z sanktuariów maryjnych na świecie.

Ustanowienie przez Jana Pawła II Światowego Dnia Chorego stało się wezwaniem do całego Kościoła powszechnego, aby poświęcić jeden dzień w roku modlitwie, refleksji i dostrzeżeniu miejsca tych, którzy cierpią na duszy i na ciele. Sprawom ludzi chorych Jan Paweł II, sam doświadczający licznych chorób, poświęcił wiele miejsca w swoim nauczaniu. Często spotykał się z chorymi i niepełnosprawnymi, tak w Rzymie, jak i w czasie podróży apostolskich. Chorych prosił już na samym początku pontyfikatu o wsparcie modlitewne.

„Miej o nim staranie” Współczucie jako synodalna realizacja uzdrowienia to hasło tegorocznego Orędzia Papieża Franciszka. Możemy w nim przeczytać m.in.:

 „Choroba jest częścią naszego ludzkiego doświadczenia. Może jednak stać się czymś nieludzkim, jeśli jest przeżywana w izolacji i opuszczeniu, jeśli nie towarzyszy jej troska i współczucie. Gdy podążamy naprzód wspólnie, czymś normalnym jest to, że ktoś może poczuć się źle, że będzie musiał się zatrzymać z powodu zmęczenia lub jakiegoś zdarzenia po drodze. To właśnie wówczas, w tych chwilach, widać, jak idziemy: czy jest to rzeczywiście podążanie razem, czy też idziemy tą samą drogą, ale każdy na własną rękę, dbając o swoje interesy i pozwalając, aby inni „dali sobie radę”.

Obecnie osób, które możemy nazywać chorymi, niepełnosprawnymi jest o wiele więcej niż się nam wydaje. Każdy z nas w pewnym momencie z uwagi na wypadek, problemy onkologiczne, wiek zaczyna nazywać chorym. Jednak osoba, która ma na jakiś czas uruchomioną rękę, nogę, potłuczone żebra podczas dochodzenia do zdrowia jest osobą tymczasowo chorom.

Może czasem warto zastanowić się nad odwiedzinami czy to osoby z rodziny, sąsiada, znajomego. Nas to wiele nie kosztuje, a dlatego pomyślmy, odwiedźmy, pocieszmy osoby chore znajdujące się w naszych rodzinach czy sąsiedztwie. Czasami jest to lepsze niż lekarstwa, które poprawiają im zdrowie i uśmierzają ból. Obecność kogoś jest dla nich bezcenna.

AK