Dziś Wielka Środa

Ar--Ai: jest w tym roku Judosz??

św. Patryk.: Judasz Iskariota, o którym wiedzę w tradycji chrześcijańskiej czerpiemy głównie z Ewangelii św. Mateusza, choć napomykają o nim także pozostali ewangeliści, był jednym z dwunastu apostołów Chrystusa. Tym, który zdradził go za trzydzieści srebrników i wydał Sanhedrynowi, co w efekcie doprowadziło do skazania i męki na krzyżu. Judasz zaś – targany wyrzutami sumienia – miał popełnić samobójstwo. Jednak według odkrytego pod koniec lat 70. koptyjskiego rękopisu, nazywanego Ewangelią Judasza, którą historycy datują na II w. n.e. i którą Kościół katolicki odrzuca jako niezgodny z kanonem apokryf, historia Judasza była zupełnie inna. Wedle niej to Jezus poprosił Judasza, aby go wydał. Co oznaczałoby, że Judasz nie był zdrajcą, lecz wykonawcą woli Chrystusa. Motywem jego działań była zaś nauka na temat prawdziwej natury świata, którą przekazał mu Jezus. Wedle apokryfu żaden z apostołów poza Judaszem nie miał odwagi przyjąć owej prawdy. Jemu więc Jezus wyłożył gnozę – prawdziwą wiedzę o naturze świata stworzonego przez złego Demiurga.

św. Patryk.: Wedle gnostyków wszelka materia była złem. Nieskalanie czysta może być jedynie rzeczywistość duchowa, niebiańska. Zaś przyniesiona przez Chrystusa wiedza o tej dychotomii miała dawać zbawienie. Wyzwolenie się z ograniczeń materii było koniecznością - jej twórcą nie był bowiem dobry Bóg, lecz zły Demiurg. To on właśnie miał sprawić, że czyste i nieskalane dusze istniejące w sferze niebiańskiej spadły w sferę materialną, zostały uwięzione w ludzkich ciałach. Zgodnie z przekazem Ewangelii Judasza celem działań Iskarioty było właśnie wyzwolenie z okowów ciała. Judasz był więc w świetle tej teorii wtajemniczonym, gnostykiem, prawdziwym wyznawcą prawdziwej wiary.

św. Patryk.: Ruch gnostycki ukształtował się w I w n.e.. Czerpał swe idee zarówno z religii żydowskiej, z pierwotnego chrześcijaństwa, jak i z religii egipskiej, perskiej, wierzeń mezopotamskich i hellenistycznych kultów misteryjnych. Sama nazwa wywodzi się od greckiego słowa gnosis, które oznaczało wiedzę. Odkrycie tzw. rękopisów znad Morza Martwego – całej biblioteki apokryficznych tekstów stworzonych przez jedną z gnostyckich sekt, zapewne kainitów – dało początek licznym teoriom spiskowym, które zręcznie zebrał w swoich słynnych powieściach Dan Brown. Wedle nich m.in. Maria Magdalena była św. Graalem ponieważ nosiła w sobie krew (potomstwo) Jezusa, a owe ukrywane przez rzymski Kościół dzieci założyły francuską dynastię Merowingów... Czy trzeba dodawać, że większość tych teorii nie ma żadnego pokrycia w źródłach, na które się niby to się powołuje, czyli właśnie w tajemniczych Ewangeliach Tomasza, Marii Magdaleny, czy wspomnianej już Ewangelii Judasza? Warto jednak podkreśli, że teorie dotyczące samego Judasza nie są wcale aż tak fantastyczne i warto oddzielić je od nagromadzonych w popkulturze bzdur.

św. Patryk.: Co zatem wiadomo o Judaszu? No cóż, niewiele, ale na pewno jest to postać ciekawa i zagadkowa. Sam jego przydomek "Iskariota" budzi wiele pytań i wątpliwości. Wedle najbardziej oczywistej teorii przydomek pochodzi od miejsca pochodzenia Judasza – miasta Kariot w południowej Judei. Pogląd ten potwierdza fakt, że Judasz był też nazywany synem Szymona Iskarioty. Niektórzy wskazują, że jako jedyny z apostołów spoza Galilei mógł mieć powiązania z esseńczykami. Esseńczycy to kolejny radykalny odłam judaizmu, charakteryzujący się postulatami ubóstwa i ascezy. Posiadali m.in. wspólny majątek, jako że prywatna własność postrzegana była jako źródło zła. W grupie Dwunastu Judasz pełnił rolę skarbnika, ekonoma, któremu Jezus powierzył zadanie zarządzania wspólną kasą. Inna geneza związana jest ze słowem sicarius, od sica – sztylet, łącząc Judasza z zelotami, radykalnym odłamem judaizmu, postulującym walkę – także skrytobójczą oraz zbrojną – z Rzymianami. Sykariusze stanowili wśród zelotów rodzaj bojówki do zadań specjalnych, niektórzy historycy nazywają ich wręcz pierwszą organizacją terrorystyczną. Ostrza sykariuszy – w jak najbardziej dosłownym sensie – wymierzone były w zdrajców sprawy, czyli tych Żydów, którzy sprzyjali Rzymianom. W myśl tej teorii Judasz dołączył do Jezusa w nadziei na wzniecenie powstania przeciwko Rzymowi. Gdy okazało się, że nie to jest celem Mistrza, postanowił sam stanąć na czele stworzonego przezeń ruchu i w tym celu pozbył się Chrystusa, wydając go w ręce oprawców. Wreszcie trzecia teoria odczytuje Iskariotę jako „Ish-Karya”, co oznacza człowieka fałszywego, czyli zdrajcę. To określenie mogło pochodzić od gminy chrześcijańskiej jako przydomek dodany a posteriori i uzasadniający jego czarna legendę.

św. Patryk.: Judasz jest bez wątpienia postacią kontrowersyjną. Jego obraz, wyłaniający się z kanonicznych ewangelii jest jednoznacznie negatywny. Ewangeliści przypisują mu niskie pobudki: chęć zysku chciwość lub wręcz demoniczne opętanie, które miało pchnąć go do zdrady Mistrza. Jednak wbrew tej czarnej legendzie Judasz już w co najmniej w II w. doczekał się własnego kultu. Gnostycka sekta ofitów czciła jego zasługi dla Bożego planu zbawienia. Bez zdrady Judasza nie doszłoby bowiem do ukrzyżowania Jezusa, a w konsekwencji nie byłoby zmartwychwstania. Podobną rolę przypisuje Judaszowi właśnie Ewangelia Judasza, w której jest on nawet nazywany „umiłowanym uczniem”. Ewangelia Judasza jest z kolei niemal na pewno dziełem gnostyckiej sekty kainitów, choć badacze zauważają także związki z jednym z odłamów judaizmu - wspomnianymi już esseńczykami, których również uważa się za zwolenników gnostycyzmu. Gnostycy odrzucali objawienie Starego Testamentu, uważając je za dzieło złego bóstwa, które chciało zasłonić i zniszczyć prawdę. Tak było właśnie w przypadku sekty kainitów. Według nich należało czcić i naśladować te postaci, które w Biblii zostały potępione — Kaina, mieszkańców Sodomy i Gomory... Byli oni bowiem ukarani przez złego Demiurga, objawiciela Starego Testamentu, za to, że chcieli przekazać innym ludziom prawdziwą gnozę. Z podobnych pobudek na bohatera obrali sobie Judasza – skoro został potępiony przez kanon w myśl gnostyckiej logiki był tym, który sprzeciwia się inspirowanej przez Demiurga fałszywej religii.

św. Patryk.: ...a z całego tego przez wieki klejonego bajdurzenia jedyne co sympatyczne i godne uwagi to Judosz skoczowski

wyśmienity cwaniaczek: WIELKA ŚRODA !!!!!!!!!!!!!! DZIEŃ WIELKIEGO LODA !!!!!!!!!!!!!!!!