98 lat po bitwie...

Bitwa pod Skoczowem była największą w wojnie polsko-czechosowackiej, która rozpoczęła się 23 stycznia 1919 roku, wkroczeniem wojsk czechosłowackich na Śląsk Cieszyński. Czesi zajęli Bogumin, Karwinę, Suchą i Jabłonków, Stonawę, w końcu i Cieszyn, Goleszów, Hermanice, Ustroń i Nieodzim.

28 stycznia dotarli do Skoczowa, mieli 3 krotną przewagę liczebną nad Polakami. Doszło do pierwszych walk. Po zaciętej obronie, następnego dnia Polacy wycofali się z Drogomyśla na północ od Skoczowa oraz z Ustronia i okolic Goleszowa na południu. 30 stycznia wojska czechosłowackie zdobyły północny fragment linii obronnej ze Strumieniem. Na południe od Skoczowa padł Nierodzim, ale tego samego dnia zdołano wieś odbić. Mimo zażartej ofensywy Czechów Polakom udało się obronić umocnienia w miejscowościach bezpośrednio pod Skoczowem, w: Ochabach, Iskrzyczynie i Międzyświeciu. Mimo przewagi liczebnej i próby okrążenia głównych sił polskich pod Skoczowem, ofensywa utknęła.

Z uwagi na silny opór polskich oddziałów oraz nowe rozkazy z naczelnego dowództwa (wydane po ostrych naciskach Ententy), dowodzący Czechami gen. Josef Šnejdárek zaproponował zawieszenie broni. Rozwiązanie to było w pogarszającej się sytuacji militarnej dla Polski korzystne, zostało zatem przyjęte i weszło w życie następnego dnia.

Opis bitwy pod Skoczowem z perspektywy świadka można znaleźć w publikacji „Trudna droga do Polski”  na stronach 20-25 oraz w „Kalendarzu Skoczowskim” 1994, s. 118-126.

Z okazji 98. rocznicy 30 stycznia, pod pomnikiem "Naszym Bohaterom", upamiętniającym poległych w tej bitwie i spoczywających na cmentarzu przy ul. Cieszyńskiej, pamiątkową wiązankę kwiatów złożył burmistrz Skoczowa Mirosław Sitko, przewodniczący Rady Miejskiej Skoczowa Rajmund Dedio, zastępca burmistrza Andrzej Bubnicki oraz sekretarz gminy Beata Macura.

red.