10 miejsc świętych

Qufu to miejsce spoczynku Konfucjusza i rozbudowany kompleks chętnie odwiedzany przez mieszkańców Chin

1. Qufu
Qufu to drugi co do wielkości, po Zakazanym Mieście w Pekinie, zespół świątyń w Chinach. Chińczycy odwiedzają to miejsce spoczynku Konfucjusza gromadnie, by podziwiać jego cnoty i osiągnięcia. Świątynia Konfucjusza pierwotnie miała być skromnym pawilonem pamięci, jednak w czasach dynastii Ming i Qing, została rozbudowana w kompleks potężnych rozmiarów. Centralnym elementem kompleksu jest stojący w głębi Pawilon Wielkich Osiągnięć, którego frontowe drzwi pokryte są płaskorzeźbami przedstawiającymi smoki, chmury i perły. Na wchodzie wznoszą się natomiast dość już zniszczone budynki rezydencji filozofa oraz jego potomków, z których najstarsze pochodzą z 1038 roku. Około 20 minut drogi na północ od kompleksu znajduje się Las Konfucjański (inaczej Cmentarz Konfucjusza).
Miejsce to warto odwiedzić w kwietniu i maju oraz wrześniu i październiku – wówczas dni są ciepłe i suche. W lipcu i sierpniu temperatura jest najwyższa i panuje wilgoć, zaś w styczniu jest najzimniej.
 

Jokhang to najważniejsza świątynia dla tybetańskiego buddyzmu

2. Świątynia Jokhang
W świątyni Jokhang, najważniejszej świątyni tybetańskiego buddyzmu, mieści się niezwykły posąg buddy. Pielgrzymi pokonują niekiedy setki kilometrów, by dotrzeć do tego miejsca położonego w dzielnicy Lhasy, stolicy Tybetu. Pierwotne elementy świątyni zostały wzniesione w 647 roku jako miejsce czci Buddy Śakyamuniego, z polecenia władcy Tybetu Songcena Gampo. W późniejszych wiekach świątynia była kilkakrotnie rozbudowywana, aż do uzyskania obecnego wyglądu wielkiej, czteropiętrowej budowli, zajmującej około 25 tys. m². Świątynia stanowi znakomity przykład architektury wieku VII, pojawiają się tu elementy zarówno sztuki tybetańskiej, jak i chińskiej oraz nepalskiej.
W kompleksie świątyni znajduje się kilka kaplic oraz modlitewnych pokoi, a także wiele pomników – m.in.: władcy Songcena Gampo, chińskiej księżniczki Wancheng i nepalskiej księżniczki Trisun.
Miejsce warto odwiedzić w okresie od kwietnia do października. W miesiącach zimowych panują tu bardzo niskie temperatury.

3. Monastyr Świętej Trójcy
Monastyr Świętej Trójcy, stanowiący ważny cel pielgrzymek, został założony w 1345 r. przy małej, drewnianej kaplicy Świętej Trójcy, w mieście Siergijew Posad. Założyciel, św. Sergiusz z Radoneża, był pustelnikiem pochodzącym ze szlacheckiego rodu, który zgromadził wokół siebie pierwszą wspólnotę monastyczną i opracował regułę życia wspólnotowego, która stała się wzorem dla całej Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Podczas najazdu Tatarów w 1408 r. kaplica została zniszczona. Następca Sergiusza, św. Nikon z Radoneża  na miejscu pochówku założyciela ławry wzniósł sobór Świętej Trójcy. W kolejnych latach w obrębie murów klasztornych wznoszono kolejne budowle, w tym niezwykłą cerkiew Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, z niebieskimi kopułami pokrytymi złotymi gwiazdami. W połowie XVI w. klasztor został ufortyfikowany – otoczony potężnymi murami i basztami.
Dla zwiedzających udostępnionych zostało pięć z trzynastu świątyń oraz liczne budowle w obrębie klasztoru. Monastyr otwarty jest cały rok, w godzinach od 8.00 do 18.00. W czasie nabożeństw cerkwie są zazwyczaj zamknięte dla turystów, zwłaszcza w niedzielę, kiedy do klasztoru przybywają pielgrzymi.

4. Sanktuarium Baba
Sanktuarium Baba jest jednym z najświętszych miejsc bahaizmu, zlokalizowanym w Hajfie, na Górze Karmel. Sama góra już od czasów starożytnych skupiała uwagę wyznawców różnych bóstw – przykładowo źródła egipskie z XV w.p.n.e. nazywają ją „świętym przylądkiem”. W mitologii greckiej Góra Karmel określana jest jako „góra Zeusa”, zaś jeden z historyków rzymskich, Tacyt, przedstawia ją jako „boską górę”. Miał się też ponoć zatrzymać tu wracający z Egiptu Jezus. Mauzoleum zostało wybudowane w XX w. z płyt włoskiego marmuru. Jest miejscem spoczynku Baba – przewodnika Baha`u`llaha, czyli założyciela religii bahaickiej. Budynek zwieńczony jest kopułą umieszczoną na otoczonym kolumnami tamburze i pokryta dwunastoma tysiącami złotych płytek. Wysoka na 40 m. świątynia wznosi się w samym środku kaskady tarasów, z których dziewięć znajduje się ponad nią, zaś kolejnych dziewięć – poniżej. Założone na nich ogrody, pnące się po zboczu góry Karmel, zostały wpisane w 2008 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Miejsce to jest dostępne dla turystów przez cały rok. Dla zwiedzających świątynia jest otwarta codziennie rano, z wyjątkiem świąt bahaickich.

5. Wzgórze Świątynne
Wzgórze Świątynne w Izraelu jest prastarym miejscem kultu, znajdującym się w centrum historii i wierzeń trzech największych religii świata: chrześcijaństwa, islamu oraz judaizmu. Miejsce w samym sercu starej Jerozolimy nazywane jest przez Biblię górą Moria, zaś muzułmanie mówią o „czcigodnym sanktuarium”. Na szczycie wzgórza stała Pierwsza Świątynia Jerozolimska, wybudowana przez króla Salomona dla Arki Przymierza, zniszczona w 586 r. p. n. e. przez wojska Nabuchodonozora II. Nie przetrwała do czasów obecnych również Druga Świątynia, wzniesiona po niewoli babilońskiej, zaś zniszczona przez Rzymian w 70 r. n. e.

Kopułę na Skale wzniósł po podbiciu Jerozolimy w latach 689 – 691 n .e. ówczesny kalif, zaś złoty dach budowli stał się najbardziej rozpoznawalnym punktem miasta.
Miejsce można odwiedzać o każdej porze roku, z wyjątkiem świąt chrześcijańskich, muzułmańskich oraz żydowskich. Do Kopuły na Skale oraz meczetu Al.-Aksa osobom, nie będącym Muzułmanami, nie wolno wchodzić podczas modlitwy odmawianej w południe, ale jego otoczenie pozostaje otwarte dla zwiedzających.

6. Bazylika Niepokalanego Poczęcia
Bazylika Niepokalanego Poczęcia w Stanach Zjednoczonych, jest głównym sanktuarium maryjnym i największym kościołem katolickim w kraju, a także celem pielgrzymek i miejscem modlitw. Do budowy bazyliki w Waszyngtonie użyto wyłącznie kamienia, cegły, dachówki i zaprawy murarskiej, a imponująca konstrukcja została wzniesiona bez użycia stalowego szkieletu.

Siedem głównych kopuł pokrytych jest pozłacaną mozaiką w stylu bizantyjskim. Półkopuła w apsydzie północnej przedstawia Chrystusa jako sędziego żywych i umarłych. Kryptę, czyli dolny kościół zdobią piękne mozaiki z wizerunkami znanych z historii świętych niewiast, m.in. Katarzyny Aleksadryjskiej.
Aby podkreślić znaczenie Najświętszej Marii Panny dla ludzi na całym świecie, w bocznych kaplicach otaczających nawę górnego kościoła i kryptę, umieszczono kopie obrazów oraz posągów ze słynnych sanktuariów maryjnych, m.in. Najświętszej Marii Panny Jasnogórskiej w Częstochowie, Matki Bożej z Fatimy czy Matki Bożej z Lourdes.

7. Bazylika w Guadalupe
Bazylika w Guadalupe jest miejscem, w którym od ponad 30 lat znajduje się cudowny wizerunek Matki Boskiej z Guadalupe odbity na tilimie Juana Diega.

Nietypowa architektura bazyliki, okrągła podstawa o 100 m średnicy i rozłożysty dach przypominający kształtem dach namiotu, stanowi odpowiedź na potrzebę wzniesienia świątyni stabilnej i bezpiecznej na problematycznym podłożu. Centralna część bazyliki, mieszcząca pomieszczenia administracyjne, ma 42 m wysokości. Szczyt bazyliki wieńczy krzyż z podstawą w kształcie litery M, kojarzącej się z imieniem Maryi.
Do świątyni prowadzi dziewięć drewnianych, ozdobionych witrażami drzwi ozdobionych symbolami nawiązującymi do ikonografii chrześcijańskiej pierwszych wieków. Witraże zostały wykonane ze szlifowanego szkła, połączonego ołowianymi elementami. W zewnętrznej ścianie bazyliki znajdują się cztery nisze, w których umieszczone zostały wykonane z brązu płaskorzeźby, przedstawiające sceny objawień.

Nowoczesny i skromny wystrój bazyliki pozwala na skupienie uwagi na cudownym obrazie Matki Bożej z Guadalupe. Okrągły kształt wnętrza sprawia, że umieszczony nad ołtarzem obraz jest widoczny z każdego miejsca bazyliki, której centralną część zajmuje prezbiterium. Większość elementów została wykonana z białego karraryjskiego marmuru oraz z kamienia wydobytego ze wzgórza Tepeyac.
W mensie ołtarza umieszczone zostały relikwie błogosławionego męczennika ojca Miguela Agustína Pro. Nad ołtarzem znajduje się mahoniowe retabulum, którego środkową część zajmuje duży krzyż. U jego stóp wisi cudowny wizerunek Matki Boskiej, oprawiony w trzy ramy: złotą, srebrną i brązową.

8. Itsukushima
Wyspa Miyajima w zatoce Hiroszima, niegdyś uznawana za świętą, nadal pozostaje miejscem sakralnym. Świątynia Itsukushima, wzniesiona na pomostach będących poza zasięgiem najwyższym przypływów, znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO, zaś część budynków i przedmiotów została uznana przez rząd japoński za skarby narodowe.

Na zdjęciu: torii, czyli wysoka brama symbolizująca granicę pomiędzy światem fizycznym a światem bogów

Sanktuarium, którego budowę rozpoczęto w 592 r. w okresie Yamato (ok. 300 – 710), a zakończono w 1168 r., zachowało do dziś delikatne linie stylu architektonicznego późnego okresu Heian. Wysoka pomarańczowa brama (torii) w zatoce, stojąca na sześciu słupach, symbolizować ma granicę pomiędzy światem skończonym - śmiertelnym, fizycznym, ziemskim a nieskończonym światem kami, czyli bogów. Widok torii na tle znajdującej się na wyspie góry Misen zaliczany jest do jednego z trzech słynnych widoków (pozostałe to: zatoka Matsushima i mierzeja Ama-no-hashidate).
Miejsce można odwiedzać o każdej porze roku, choć najlepsza pogoda jest w marcu i kwietniu oraz październiku i listopadzie.

9. Meczet Umajjadów
Meczet Umajjadów jest jednym z największych i najstarszych meczetów, a przy tym arcydziełem architektury islamskiej. Meczet został wzniesiony w Damaszku w 705 r. n.e. na miejscu chrześcijańskiej katedry św. Jana Chrzciciela, powstałej z kolei na murach świątyni rzymskiej Jowisza, wybudowanej  na gruzach świątyni syryjskiego boga Hadada. Kapica zwieńczona kopułą, ze ścianami z ciemnozielonego szkła, skrywa kryptę w której przechowywana jest domniemana głowa Jana Chrzciciela (znanego muzułmanom jako prorok Jahja). Tę część meczetu uznają za sanktuarium zarówno chrześcijanie, jak i muzułmanie.

Na dziedzińcu znajduje się studnia-fontanna do ablucji, która jest wymaganym rytuałem muzułmańskim przed modlitwą. Warto również odnaleźć miejsce, w którym umieszczona była Głowa Husajna, męczennika z Karbali. Upamiętnia ją srebrna wnęka w ścianie sali modlitewnej.

10. Klasztor na Jasnej Górze
Symbolem klasztoru na Jasnej Górze stało się pocięte i poczerniałe oblicze Matki Boskiej Częstochowskiej, zaś kaplica w której przechowywany jest obraz – duchowym centrum kraju. Jak głosi legenda, cudowny obraz został namalowany przez św. Łukasza Ewangelistę na desce stołu, przy którym Maryja, św. Józef i Jezus gromadzili się w Nazarecie.

fot. wikipedia.pl

Początki istnienia klasztoru sięgają roku 1382, kiedy to książę Władysław sprowadził paulinów z Węgier do dawnego kościoła parafialnego oraz dokonał fundacji klasztoru. Nazwa „Jasna Góra” została natomiast nadana klasztorowi przez paulinów na pamiątkę macierzystego klasztoru św. Wawrzyńca na Jasnej Górze w Budzie i wzięła się stąd, że klasztor znajduje się na jasnym wapiennym wzgórzu, położonym 293 m n.p.m.

Zabudowania klasztorne okala z trzech stron park, zaś na środku  placu znajduje się posąg Najświętszej Maryi Panny, na którego cokole umieszczono słowa modlitwy „O Maryjo bez grzechu poczęta (…)”. Nieco na lewo widać pomnik św. Prokopa. Tuż przed wejściem w obręb klasztornych murów, na placu przed szczytem powstały stacje różańcowe, których inicjatywę wzniesienia podjęto w latach Jubileuszu 600-lecia obecności wizerunku Matki Bożej na Jasnej Górze.

Tradycyjne wejście do sanktuarium znajduje się od południowej strony i wiedzie przez cztery bramy. Zbliżając się do nich, możemy zobaczyć monument modlącego się u bram Jasnej Góry Prymasa Tysiąclecia kard. Stefana Wyszyńskiego.
Zespół zabudowań jasnogórskich, który powstawał przez prawie pięć wieków, obecnie przedstawia zwarty kompleks architektoniczny. Jego zasadniczym trzonem są budowle sakralne, wokół których narastały dalsze elementy twierdzy.

Wymienione miejsca święte, miejsca kultu i pielgrzymowania, nie stanowią zamkniętego katalogu. W każdym zakątku świata i w każdej religii znajdują się kolejne, które zobaczyć warto, lub nawet trzeba.

fot.: sxc.hu

Dowiedz się więcej zadzwoń lub odwiedź: