"Światłość przyszła na świat"

talleyrand: Młodociany Szaweł asystował przy męczeństwie diakona Szczepana. Kiedy upadła pierwotna forma Kościoła w Jerozolimie, a wierni rozpierzchli się po całym Lewancie, prześladowca konsekwentnie udał się do synagogi po zezwolenie na ściganie uciekinierów w syryjskim Damaszku, wówczas pod władzą Aretasa z Nabatei, klienta Rzymu. W czasie podróży do Damaszku ów fanatyk doznał cudownego zjawiska, nagle olśniła go światłość z nieba, w której ukazała się postać Jezusa. Zapytany o przyczynę czynionych prześladowań, Szaweł uświadomił sobie swoje zaślepienie w niewłaściwym wyznawaniu Bogu, aczkolwiek szczerym. Za sprawą Ananiasza z Damaszku Szaweł przyjął pogardzane dotąd wyznanie i od tej pory, jako Paweł postanowił zmienić swe życie. Neofita w Damaszku głosił Dobrą Nowinę, co wywołało olbrzymią konsternację wśród miejscowych Żydów, którzy z jego strony oczekiwali zupełnie innego zachowania, prześladowania sekty nazarejczyków. Paweł pomimo świadectwa Ananiasza nie wzbudził również wystarczającego zaufania u wyznawców Jezusa, nie miał on autorytetu apostołów, dodatkowo był kojarzony z nieszczęściem. Żydzi wykorzystali swe wpływy na dworze Aretasa, władcy Nabatei i zarządcy Damaszku z rzymskiego nadania, mieli na celu pozbycie się niewygodnego przeniewiercy. Los pustynnego królestwa był uzależniony od handlu, który kontrolowany był przez żydowskich przedsiębiorców. Nie bez powodu Paweł w poszukiwaniu ratunku przed śmiercią uszedł aż na pustynie Arabii, gdzie na podobieństwo późniejszych anachoretów znalazł czas do refleksji, namysłu i mistycznych przeżyć. Odosobnienie pozwoliło stonować emocje, jakie wśród Żydów i wyznawców Jezusa wywoływała postać przyszłego Apostoła.