Jonasz: pokora osoby uzależnionej

Abstynencja to jak mówią osoby uzależnione to tylko sytuacja, że „nie piję”, „mam w wydychanym powietrzu 00” ale nie robię z sobą nic więcej. W większości żyję na tzn. „dupościsku”. Osoba trzeźwiejąca oprócz odrzucenia używki pragnie pogłębiać właśnie swoje trzeźwienie. Chyba najważniejszym w tym momencie jest szukanie i chęć spotkań na mitingach. W trzeźwości najważniejsza jest grupa i możliwość spotkania się w towarzystwie osób z takim samym problemem. W grupie siła, a samemu daleko się nie zajdzie w trzeźwości.

Siódmy krok mówi: „Zwróciliśmy się do Niego w pokorze, aby usunął nasze braki.” Pokora u osoby uzależnionej jest to stan, którym taka osoba w gruncie rzeczy nie zna. Pomimo swoich niepowodzeń i upadków, uparcie wierzy, że da radę, że poradzi sobie sama z tym problemem.

Na mitingach można znaleźć na stołach różnego rodzaju literaturę AA. W jednym z zeszytów możemy przeczytać: „W AA, zaczęliśmy patrzeć i słuchać. Usłyszeliśmy wiele opowieści o tym, jak pora przekuwała słabość w siłę. W każdym przypadku ból był ceną wstępu do nowego życia. Ale nagroda za tą cenę przerastała najśmielsze oczekiwania.”

Z innej publikacji związanej z 12 krokami czytamy: Akceptacja samego siebie, swojego rzeczywistego obrazu, który zobaczyliśmy w 6 kroku, tego że mamy wady i zalety, że możemy je wykorzystywać w dobry, albo niedobry sposób, że zawsze potrzebna jest wnikliwa analiza naszych intencji, naszych motywacji naszego postępowania i świadome wybieranie tego co dobre w życiu i praca nad tym.”

Pokora u osoby uzależnionej i próbującej trzeźwieć pozwala małymi krokami słuchać drugich chociaż nie zawsze się z tym zgadzając.  Pokora, to wartość na którą każdy z nas pracuję każdego dnia. Pokora to bycie w zgodzie z sobą i z innymi. Dzięki pokorze potrafimy słuchać i wyciągać wnioski. To wartość, której nie można kupić. Można ją tylko znaleźć w sobie i pielęgnować. Mając w sobie pokorę jesteśmy spokojniejsi i szczęśliwsi. I oby to trwało jak najdłużej.

AKTA