Jak Toskania to Elba

Elba to największa z wysp archipelagu umiejscowiona między Półwyspem Apenińskim a Korsyką. Jej powierzchnia to zaledwie 224 km2, lecz jej piękna nie da się wyrazić w liczbach.

Aby dotrzeć na miejsce należy przepłynąć promem do Portoferraio. Przeprawa przez Morze Tyrreńskie szczególnie świtem dostarcza niesamowitych wrażeń, gdyż daje możliwość podziwiania wyłaniającego się zza widnokręgu słońca.

Portowe miasto, do którego dopływamy, kusi swoją architekturą, tworzoną przez kaskadowo ułożone zabudowania, okalające rozciągający się wzdłuż cyplu port. Górujące nad nimi Forty Medicich, pochodzące z XVI wieku, z piętrowo ustawionymi bastionami, przykuwają wzrok, a każdy kamień zdaje się mieć do opowiedzenia jakąś historię. W wielu zakątkach Portiferraio natkniemy się na miejsca piękne, na tajemnicze zakamarki, na wiodące ku słońcu uliczki i schodzące ku morzu przejścia i bramy.

Nad wszystkim unosi się duch Napoleona, gdyż to właśnie na tę wyspę cesarz został zesłany w 1814 roku. Zbudowana na jego potrzeby rezydencja, którą współcześnie możemy zwiedzać, jako muzeum, pozwala przeniknąć czas i poczuć prawdziwy klimat dziewiętnastowiecznej włoskiej budowli. Przyglądamy się wnętrzom, które przez rok były domem Napoleona, chodzimy korytarzami, którymi przechadzał się cesarz Francuzów, przemierzamy gmach, natykając się na ślady przeszłości, odwiedzamy jego gabinet a nawet sypialnię. Kiedy wreszcie wychodzimy do ogrodu i wsparci o kamienny mur, który go okala, spoglądamy w błękit morza, marzymy, by nas też ktoś zesłał w tak pełne uroku miejsce.

Elba kryje przed nami jednak jeszcze więcej magii, wchłania nas, kusząc kolejno odwiedzanymi miejscami. Jeśli urzeczeni duchem historii, chcemy przenieść się tam, gdzie czas traci swoje znaczenie, wybierzmy się do Capoliveri. Miasto położone jest na wzniesieniu, wobec którego zabudowania wypiętrzają się wraz ze skalnymi uskokami. Trudny do zagospodarowania teren został tu jednak wykorzystany do granic możliwości. Domy usytuowane są wzdłuż pochyłych uliczek prowadzących do ulokowanego w górnej części miasteczka głównego placu, do którego najlepiej dotrzeć pieszo, pokonując liczne schody, kręte trotuary, zakamarki między zabudowaniami.

Pijąc włoską machiatto w jednej z wielu kawiarni, absolutnie poddajemy się czarowi tego miejsca, w którym typowo włoska architektura mieszczańska zachowała swój pierwotny klimat.
Wyspa to jednak nie tylko miasta i historia, ale także cudowna zieleń porastających ją drzew, krzewów oliwnych i winorośli, lazur i blask morskiej wody, odbijającej jak w zwierciadle skalne brzegi. Wspaniały śródziemnomorski klimat, dni wypełnione słońcem, ale także dość duża wilgotność i krótkotrwałe opady sprawiają, że Elba jest najbardziej zieloną włoską wyspą, gdyż roślinność dzięki doskonałym warunkom bujnie porasta pierwotnie skalne tereny.

Wdzierające się w ląd morze ukształtowało wybrzeże skomponowane z licznych zatok, które sprawiają, że plaże oddzielone od siebie skalnymi wypustami stanowią miejsca kameralne, dające poczucie swobody i bezpieczeństwa.

Elba nie pozwala turystom się nudzić. Można spędzać czas korzystając ze słońca  i zażywając morskich kąpieli, można zwiedzać miasta i odkrywać ich tajemnice, wreszcie można też wybrać się szlakiem w góry, których najwyższy szczyt Monte Cappane (1017 m n.p.m.) zachęca do aktywnego spędzania czasu.

Wspominając atmosferę tego niezwykłego miejsca, otwieram butelkę lokalnego trunku z niewielkiej winnicy i roztaczam wokół siebie perfumę produkowaną na Elbie, której zapach jest kwintesencją atmosfery wyspy.
 

Dowiedz się więcej zadzwoń lub odwiedź: