Dokąd na wycieczkę ? Śladami cieszyńskich Żydów

romuald.saletra: 19 kwietnia 1943 roku ludność żydowska zamknięta w Getcie Warszawskim podjęła heroiczną walkę przeciwko niemieckim okupantom. Z Powstaniem w Getcie kojarzy się bardzo symboliczna scena, uwieczniona przez świadków i uczestników, która dobitnie ukazuje polsko-żydowskie braterstwo: "W pierwszych dniach powstania nad gettem, na dachu budynku przy ulicy Muranowskiej 6, zawisły dwie flagi – żydowska biało-niebieska i polska biało-czerwona. "W Warszawie można je było zobaczyć z daleka. Dla ludności polskiej, podobnie jak i dla Żydów, sztandary te stały się symbolem powstania w getcie. […]". ("Flagi nad gettem" Mosze Arens) Gen. Jürgen Stroop, odpowiedzialny za pacyfikację powstania w getcie, widział w tych flagach symbol polityczny i moralny: "Przypomną setkom tysięcy okupację Polski, zbuntują i zjednoczą Żydów i Polaków, mieszkańców Generalnej Guberni. Sztandary i barwy narodowe są środkami walki dokładnie tak samo, jak broń".

romuald.saletra: Zofia Kossak niewątpliwie wybitnie zasłużyła się na poczet polskiej kultury i pozostawiła po sobie piękną kartę w polskich dziejach. Niemniej są pewne środowiska, które wykazują się złą wolą w stosunku do tej wielkiej Polki i Patriotki. Próbują deprecjonować jej zasługi z okresu II wojny światowej i przedwojennej Polski, jakoby wykazywała się rzekomym antysemityzmem, że mogła jeszcze więcej pomagać, że używała nie takich słów, jakich obecnie życzyliby sobie jej "oskarżyciele", że jej rzekomy antysemityzm miałby polegać m.in. na promowaniu polskich przedsiębiorców. Być może wśród nich są i tacy, którym tak naprawdę przeszkadza przywiązanie do wiary tej wielkiej pisarki? To z pewnością u wielu powoduje dysonans poznawczy. Łatwo po latach obrzucać pomnikowe postacie, zwłaszcza te, które w chwili próby potrafiły się właściwie zachować i przez to nie wpisują się w naprędce sklecone zafałszowane narracje. Z drugiej strony te same osoby prześcigają się w wybielaniu właściwych sprawców, odpowiedzialnych za wszczęcie II wojny światowej, a winą za ich działania obarczają ofiary. A może ktoś do dziś, pomimo doświadczeń dziejowych czuje się błędnie przekonany na temat swej nieomylności i wciąż poczuwa się powołany do odegrania wyjątkowej roli?

romuald.saletra: „Protest! W ghetcie warszawskim, za murem odcinającym od świata, kilkaset tysięcy skazańców czeka na śmierć. Nie istnieje dla nich nadzieja ratunku, nie nadchodzi znikąd pomoc. Ulicami przebiegają oprawcy, strzelając do każdego, kto się ośmieli wyjść z domu. Strzelają podobnie do każdego, kto stanie w oknie. Na jezdni walają się niepogrzebane trupy. Dzienna przepisowa ilość ofiar wynosi 8-10 tysięcy. Policjanci żydowscy obowiązani są dostarczyć ich do rąk katów niemieckich. Jeśli tego nie uczynią, zginą sami. Dzieci nie mogące iść o własnych siłach są ładowane na wozy. Ładowanie odbywa się w sposób tak brutalny, że mało które żywe dojeżdża do rampy. Matki patrzące na to dostają obłędu. Ilość obłąkanych z rozpaczy i grozy równa się ilości zastrzelonych.

romuald.saletra: Na rampie czekają wagony kolejowe. Kaci upychają w nich skazańców po 150 osób w jednym. Na podłodze leży gruba warstwa wapna i chloru polana wodą. Drzwi wagonu zostają zaplombowane. Czasem pociąg rusza zaraz po załadowaniu, czasem stoi na bocznym torze dobę, dwie... To nie ma już dla nikogo żadnego znaczenia. Z ludzi stłoczonych tak ciasno, że umarli nie mogą upaść i stoją nadal ramię w ramię z żyjącymi, z ludzi konających z wolna w oparach wapna i chloru, pozbawionych powietrza, kropli wody, pożywienia – i tak nikt nie pozostanie przy życiu. Gdziekolwiek, kiedykolwiek dojadą śmiertelne pociągi – zawierać będą tylko trupy...

romuald.saletra: Wobec tej męki wyzwoleniem stałby się rychły zgon. Oprawcy to przewidzieli. Wszystkie apteki na terenie ghetta zostały zamknięte, by nie dostarczały trucizny. Broni nie ma. Jedyne co pozostaje, to rzucenie się z okna na bruk. To też bardzo wielu skazańców wymyka się katom w ten sposób. To samo co w ghetcie warszawskim, odbywa się od pół roku w stu mniejszych i większych miasteczkach i miastach polskich. Ogólna liczba zabitych żydów przenosi już milion, a cyfra ta powiększa się z każdym dniem. Giną wszyscy. Bogacze i ubodzy, starce i kobiety, mężczyźni i młodzież, niemowlęta, katolicy umierający z Imieniem Jezusa i Maryi, równie jak starozakonni. Wszyscy zawinili tym że się urodzili w narodzie żydowskim, skazanym na zagładę przez Hitlera.

romuald.saletra: Świat patrzy na tę zbrodnię, straszliwszą niż wszystko, co widziały dzieje – i milczy. Rzeź milionów bezbronnych ludzi dokonywa się wśród powszechnego, złowrogiego milczenia. Milczą kaci, nie chełpią się tym co czynią. Nie zabierają głosu Anglia ani Ameryka, milczy nawet wpływowe międzynarodowe żydostwo, tak dawniej wyczulone na każdą krzywdę swoich. Milczą i Polacy. Polscy polityczni przyjaciele żydów ograniczają się do notatek dziennikarskich, polscy przeciwnicy żydów objawiają brak zainteresowania dla sprawy im obcej. Ginący żydzi otoczeni są przez samych umywających ręce Piłatów. Tego milczenia dłużej tolerować nie można. Jakiekolwiek są jego pobudki - jest ono nikczemne. Wobec zbrodni nie wolno pozostawać biernym. Kto milczy w obliczu mordu - staje się wspólnikiem mordercy. Kto nie potępia - ten przyzwala.

romuald.saletra: Zabieramy przeto głos my, katolicy - Polacy. Uczucia nasze względem żydów nie uległy zmianie. Nie przestajemy uważać ich za politycznych, gospodarczych i ideowych wrogów Polski. Co więcej, zdajemy sobie sprawę z tego, iż nienawidzą nas oni więcej niż Niemców, że czynią nas odpowiedzialnymi za swoje nieszczęście. Dlaczego, na jakiej podstawie - to pozostanie tajemnicą duszy żydowskiej, niemniej jest faktem nieustannie potwierdzanym. Świadomość tych uczuć jednak nie zwalnia nas z obowiązku potępienia zbrodni. Nie chcemy być Piłatami. Nie mamy możności czynnie przeciwdziałać morderstwom niemieckim, nie możemy nic poradzić, nikogo uratować, - lecz protestujemy z głębi serc przejętych litością, oburzeniem i grozą.

romuald.saletra: Protestu tego domaga się od nas Bóg, Bóg który nie pozwolił zabijać. Domaga się sumienie chrześcijańskie. Każda istota, zwąca się człowiekiem, ma prawo do miłości bliźniego. Krew bezbronnych woła o pomstę do nieba. Kto z nami tego protestu nie popiera – nie jest katolikiem. Protestujemy równocześnie jako Polacy. Nie wierzymy, by Polska odnieść mogła korzyść z okrucieństw niemieckich. Przeciwnie. W upartym milczeniu międzynarodowego żydostwa, w zabiegach propagandy niemieckiej usiłującej już teraz zrzucić odium za rzeź żydów na Litwinów i... Polaków, wyczuwamy wrogiej dla nas akcji. Wiemy również, jak trujący bywa posiew zbrodni. Przymusowe uczestnictwo narodu polskiego w krwawym widowisku spełniającym się na ziemiach polskich, może snadno wyhodować zobojętnienie na krzywdę, sadyzm i ponad wszystko groźne przekonanie, że wolno mordować bliźnich bezkarnie. Kto tego nie rozumie, kto dumną, wolną przyszłość Polski śmiałby łączyć z nikczemną radością z nieszczęścia bliźniego – nie jest przeto ani katolikiem, ani Polakiem! Front Odrodzenia Polski”

romuald.saletra: Zofia Kossak, Odezwa „Protest!” konspiracyjnego Frontu Odrodzenia Polski pióra Zofii Kossak- Szczuckiej, sierpień 1942 r. Źródło: „Polacy – Żydzi 1939-1945. Wybór źródeł”, Warszawa 2001, s. 213

romuald.saletra: Przykład Zofii Kossak (związanej z regionem), która współcześnie bywa niesłusznie posądzana o rzekomy antysemityzm, najdobitniej ilustruje stosunek społeczności polskich katolików wobec barbarzyńskiej polityki hitlerowskich Niemiec skierowanej względem Żydów. Tego rodzaju świadectwa współcześnie są pomijane i zapominane, a ich autorzy są odsądzani od czci i wiary. Warto o tym przypominać, chociażby w związku z obchodzeniem kolejnych rocznic Powstania w Getcie, którego likwidacja w myśli jej inicjatorów miała stanowić prezent dla przywódcy III Rzeszy, którego urodziny jako święto państwowe obchodzone były wówczas 20 kwietnia. Dzień wcześniej, 19 kwietnia 1943 r. rozpoczęło się Powstanie w Getcie w Warszawie.

św. Patryk.: doncio wybielanie Kossakowej w twoim wydaniu to ciekawy numer, jeszcze trochę i zaczniesz usprawiedliwiać kapusiów SB z czasów stanu wojennego, kojarzysz TW Olcha? ===> Podzespół: Górnośląska Brygada Wojsk Ochrony Pogranicza 1976-1991 === Seria: Akta operacyjne === Górnośląska Bryg. WOP Gliwice 5068/4/1983 === Tytuł: Teczka pracy tajnego współpracownika pseudonim "Olcha" dot. Stoszek Roman, imię ojca: Antoni, ur. 29-09-1953 r. === Daty wytworzenia dokumentów Data początkowa: 1983 Data końcowa: 1989 === Forma fizyczna: Dokumentacja aktowa; Liczba tomów: 1; Liczba kart: 89 === Informacje identyfikujące: Sygnatura IPN: IPN Ka 462/777 t. 3 Sygnatura dawna (poprzednich archiwów): IPN BU Z/003224/336 === Miejsce przechowywania: Nazwa archiwum: Oddziałowe Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Katowicach

św. Patryk.: Archiwa IPN dlatego są otwarte i dla wszystkich dostępne, by uczciwi i przyzwoici nie zapomnieli o sąsiadach i znajomych - kapusiach SB, i by na przyszłość stanowiły nauczkę i karę dla wszystkich tych, co przez współpracę z aparatem represji PRL szukali swej drogi do awansów i pieniędzy - a także by były przestrogą dla łotrów i szubrawców werbowanych przez władze PiS do zwalczania demokratycznej opozycji w Polsce.