Zaloguj się
Jesteś nowy na OX.PL?
Zaloguj się
Jesteś nowy na OX.PL?
wiadomości

Coś ciekawego dla dorosłych i dla dzieci (111)

Interesująca książka jest dobra zarówno na upały czy pochmurne, deszczowe dni. My na najbliższe dni proponujemy trzy książki dla dorosłych czytelników i jedną dla najmłodszych z myślą, że skorzystacie Państwo z naszych podpowiedzi.

 Magdalena Kubasiewicz jest polską autorką współczesnej powieści relaksacyjnej z wątkiem kryminalnym „50 wesel i pogrzeb” będącą pierwszą częścią cyklu "Emilia Brzeska na tropie". Była biała suknia, huczne wesele, a na końcu - padł trup. Monikę, świeżo upieczoną pannę młodą, znaleziono martwą w wannie w kilka godzin po ślubie. Brak jasnych dowodów na to, że jej małżonek, Patryk, maczał w sprawie palce, ale policja zdaje się to podejrzewać, a sąsiedzi i prasa - już wydali wyrok. Emilia Brzeska, fotografka i najlepsza przyjaciółka pana młodego, postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. W miarę postępów prywatnego, amatorskiego śledztwa Emilia odkrywa, że śmierć Moniki mogła mieć związek z jej przeszłością. Jakie tajemnice skrywała żona Patryka i czy nie sprowadzą one niebezpieczeństwa na jej męża oraz Emilię?

Drugą książką, którą chcemy dzisiaj polecić jest kryminał sensacyjny „Uśpienie” autorstwa Camilli Grebe. Trzymająca w ogromnym napięciu opowieść o naszej współczesności naznaczonej narcyzmem i brakiem ograniczeń, a także historia miłości zdolnej przezwyciężyć ciemność.Osiemnastoletni Samuel mimo woli utrudnia transakcję w branży narkotykowej, musi więc się ukryć przed bossem mafii, Igorem. Po jakimś czasie znajduje schronienie w niewielkiej miejscowości w Archipelagu Sztokholmskim, gdzie podejmuje pracę – pewna rodzina szuka asystenta dla syna cierpiącego na uraz mózgu.Gdy Samuel wprowadza się do położonego na uboczu nad morzem domu pięknej Rakeli i jej syna, nic nie układa się zgodnie z jego wyobrażeniami. Zaskakuje go także własna matka – kochająca, ale nadopiekuńcza Pernilla próbuje w bezkompromisowy sposób pomóc mu w zaprowadzeniu ładu w życiu.Tymczasem droga inspektora policji Manfreda Olssona prowadzącego śledztwo w sprawie dwóch zabójstw nieoczekiwanie krzyżuje się z drogami Samuela i Pernilli. Kiedy śledztwo się komplikuje, Manfredpostanawia poszukać pomocy u wykwalifikowanej profilerki Hanne mieszkającej w Ormbergu.

Po propozycji kryminalnej wracamy znowu do czegoś lżejszego, a mianowicie do powieści obyczajowej Kasi Bulicz Kasprzak „Muszę wiedzieć”. Matka, córka i wnuczka: Halina, Dominika, Patrycja trzy bliskie sobie, nieznające się kobiety.Halina - twierdzi, że urodziła się tylko dlatego, że po śmierci Stalina została ogłoszona amnestia. Wtedy jej przyszły ojciec wyszedł z więzienia i poznał matkę Haliny. Przygnieciona ciężarem lat, wdowieństwem i utratą tych, których kochała, po wyjątkowo przygnębiającej, spędzonej w samotności Wigilii, traci ochotę do życia.Patrycja - młoda, pełna wigoru i energii, z mnóstwem planów na przyszłość, studentka lingwistyki. Ma oddanych przyjaciół, na których zawsze może liczyć, ale czuje, że w jej życiu czegoś zabrakło.Te dwie kobiety spotykają się przypadkiem, choć powinny od dawna być razem. Nie wiedząc, czy coś je łączy, ruszają we wspólną podróż, by poznać historię utkaną z kłamstw, półprawd i niedopowiedzeń, ale przede wszystkim, by stworzyć własną opowieść, która, choć o tym nie wiedzą, zmieni ich życie na zawsze, zbliży do poznania prawdy o nieobecnej, lecz pozostającej zawsze w centrum uwagi Dominice - zagadce dla swojej matki i córki.

Dzięki uprzejmości skoczowskiej biblioteki możemy najmłodszej grupie czytelników polecić książkę Agaty Romaniuk „Kocia Szajka i zagadka zniknięcia śledzi”, której akcja dzieje się w Cieszynie. Przybij piątkę Kociej Szajce i daj się porwać detektywistycznej przygodzie!
Pierwszy tom przebojowej serii z barwnymi kocimi bohaterami autorstwa Agaty Romaniuk, znanej dzieciom jako Pani Wieczorynka. W cieszyńskim ratuszu szykuje się uroczysty bankiet, którego atrakcją mają być słynne w całym mieście kanapeczki ze śledziem. Tymczasem w sklepie rybnym na ulicy Głębokiej dochodzi do włamania. Wszystkie śledzie znikają… Do akcji niezwłocznie wkraczają komisarz Ludwik Psota i policjantka Walerka Koczy. Sprawa nie jest prosta. Pomóc może tylko Kocia Szajka, którą dowodzi sam Komandos, były oficer kocich oddziałów specjalnych. Czy uda im się znaleźć złodzieja i uratować przyjęcie w ratuszu?

Wszystkim życzymy udanych i bezpiecznych wakacji oraz zapraszamy do interesujących książek, a najmłodszych do Cieszyna i rozwiązania zagadki zniknięcia śledzi.

AK

 

źródło: ox.pl
dodał: red

Komentarze

21
Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za komentarze internautów. Wpisy niezgodne z regulaminem będą usuwane.
Dodając komentarz, akceptujesz postanowienia regulaminu.
Zobacz regulamin
2021-07-17 08:47:39
: brawo polska policja, najwyraźniej już złapali mordercę ze Śląska bo po apelu ministra PiS ta formacja mundurowa włączyła się aktywnie w propagowanie i obronę cnót niewieścich: "Policja wkroczyła do lokalu we Wrocławiu i zażądała ściągnięcie grafiki z Matką Boską. Ikona miała obrażać uczucia religijne. "Szkoda, że policja nie działa tak szybko, kiedy chodzi o prawdziwe przestępstwa", komentują oburzeni internauci. Czy maryjny obraz na ścianie pizzerii jest obraźliwy? grafika polskiej artystki "Barrakuz" przedstawia kolaż wybitnego malarza, Amadeo Modiglianiego, na tle obrazu z postacią MB. Właściciele pizzerii dedykują policjantom fragment wiersza Wiliama Shakespeare'a: "I wish you would stop being useless and start being pizza"
2021-07-17 08:53:57
: i niech nikt nie narzeka na opieszałość działań polskich organów ścigania - policja zareagowała błyskawicznie, natychmiast po telefonicznym zgłoszeniu klienta pizzerii, który na wskutek głębokich obrażeń uczuć religijnych dostał ataku maryjnej biegunki, a prokuratura już w niecałą godzinę po zdarzeniu wydała nakaz zarekwirowania obrazka - brawo PiS, brawo policja, brawo prokuratura i Ziobro, w takim państwie pisie bobki czują się silne i bezpieczne - dopóki ktoś im roweru z piwnicy nie ukradnie, oczywiście...:D
2021-07-17 08:56:11
: p.s. właściciele "Iggy Pizza" we Wrocławiu z pewnością wdzięczni są policji i prokuraturze za ogólnopolską bezpłatną reklamę ich lokalu :D:D
2021-07-17 09:00:41
: żrą się nie tylko PiSiory w Istebnej, wzajemna agresja objęła także kręgi klerykalne i oto...: "Takie wyroki nie zapadają zbyt często. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu skazał za pomówienie byłego biskupa świdnickiego - Ignacego Deca. Ten pięć lat temu zniesławił podległego mu proboszcza, poprzez wysłanie do Watykanu pisma z informacją, że duchowny ma nieślubnego syna z gosposią. To okazało się nieprawdą " - a może po prostu wystarczyłoby nie dyskryminować duchownych katolickich mających dzieci, z gosposiami czy żonami kościelnych albo organistów, bez znaczenia, uniknęłoby się niepotrzebnych sporów i procesów? przecież i tak wszystkie dzieci są nasze, ksiądz też człowiek, no i wreszcie któż z nas nie ma pokus?...
2021-07-17 09:05:18
Antykler   Forte: gdyby kto miał wątpliwości co znaczy "kato-taliban" albo "kato-szariat" to powyżej ma wrocławskie przykłady
2021-07-17 09:06:47
robespierre: „Korzenie totalitaryzmu” Hannah Arendt to jedno z najwybitniejszych dzieł XX wieku, a analizy i przemyślenia autorki zachowują nadal niezwykłą aktualność. Jak pisze we wstępie do wydania polskiego Daniel Grinberg, w pojęciu totalitaryzmu „mieści się równie dobrze Związek Radziecki pod rządami Stalina, jak i państwo Hitlera. Źródłem nowego stylu rządzenia, porażającego obserwatorów równie skutecznym co bezwzględnym likwidowaniem społeczeństwa obywatelskiego oraz wszelkich form autonomii jednostek wobec państwa, doszukuje się ona w kondycji człowieka współczesnego”.
2021-07-17 09:07:18
robespierre: Zakazane jest istnienie partii politycznych i innych organizacji odwołujących się w swoich programach do totalitarnych metod i praktyk działania nazizmu, faszyzmu i komunizmu, a także tych, których program lub działalność zakłada lub dopuszcza nienawiść rasową i narodowościową, stosowanie przemocy w celu zdobycia władzy lub wpływu na politykę państwa albo przewiduje utajnienie struktur lub członkowska.
2021-07-17 09:07:54
robespierre: Zakaz z art. 13 odwołuje się do koncepcji demokracji zdolnej do obrony sformułowanej w latach 20. XX w. przez K Loewensteina (militant democracy, Streitbare Demokratie). Koncepcja ta została rozwinięta po drugiej wojnie światowej i stała się podstawą do wprowadzania w wielu konstytucjach zakazu istnienia organizacji totalitarnych i autorytarnych. Zakazy te są formułowane w różny sposób, wynikający z różnych doświadczeń historycznych oraz kultury prawnej poszczególnych państw. Najbardziej rozbudowaną doktrynalnie i orzeczniczo postać demokracji zdolnej do obrony formułuje prawo niemieckie. Koncepcja ta znajduje wyraz również w prawie międzynarodowym, m.in. w TUE oraz EKPC (MS, t. I, s. 380 i n.). Współcześnie koncepcja demokracji zdolnej do obrony zakłada, że państwo powinno posiadać efektywne instrumenty prawne pozwalające mu eliminować organizacje, których celem działania jest zniszczenie podstawowych wartości demokratycznych: suwerenności narodu, przedstawicielstwa, rządów prawa oraz praw człowieka. Istotą wskazanej koncepcji, znajdująca wyraz w art. 13 Konstytucji, jest ograniczenie lub wyłączenie możliwości powoływania się na wolności i prawa człowieka przez organizacje totalitarne i autorytarne oraz członków tych organizacji. „Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej. Komentarz”, pod red. Piotra Tulei, Warszawa 2019.
2021-07-17 09:08:17
robespierre: Zakres podmiotowy art. 13 jest ściśle powiązany z zakresem podmiotowym art. 11 Konstytucji. Komentowany przepis adresowany jest w pierwszej kolejności do partii politycznych, zarówno wpisanych do ewidencji, jak i partii, które w tej ewidencji nie figurują. Inne organizacje to związki zawodowe, organizacje pracodawców, rolników, inne organizacje gospodarcze, społeczne itp. Zakres podmiotowy obejmuje również organizacje, które działają bez jakiejkolwiek podstawy prawnej, w tym organizacje działające tajnie. „Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej. Komentarz”, pod red. Piotra Tulei, Warszawa 2019.
2021-07-17 09:08:43
robespierre: Zakres art. 13 Konstytucji odnosi się do formułowania celów, podejmowania działań oraz tworzenia struktur partii i innych organizacji z naruszeniem wskazanych w tym przepisie wymogów. Deklarowanie celów sprzecznych z art. 13 dotyczy najczęściej partii politycznych, może jednak dotyczyć też innych organizacji, np. stowarzyszeń. Ustalenie celów odbywa się przede wszystkim w oparciu o statuty, inne dokumenty określające program oraz wypowiedzi członków organizacji. Cele mogą być rekonstruowane w oparciu o oprawne lub faktyczne działania organizacji. W art. 13 mowa jest o zakazie utajniania struktur. Jednak wykładnia art. 13 w zw. Z art. 11 prowadzi do wniosku, że Konstytucja formułuje dalej idące wymogi odnośnie do struktur partii politycznych. Wymaga, by ich struktury gwarantowały wewnętrzną demokrację, czyli umożliwiały wpływ członków na obsadzanie organów i ich działalność (TK – Pp 1/99). „Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej. Komentarz”, pod red. Piotra Tulei, Warszawa 2019.
2021-07-17 09:09:06
robespierre: Komentowany przepis odsyła do pojęć określających systemy totalitarne – nazizm, faszyzm i komunizm. Zakazane jest takie odwoływanie się do tych systemów, które propaguje bądź realizuje znane z historii metody i praktyki działania tych systemów. Już samo popularyzowanie wskazanych systemów może być zakazane przez prawo (WSA – II SA/Po 225/2018). Nawet, jeśli organizacja odwołuje się do wybranych elementów tych systemów i propaguje stworzenie ustroju autorytarnego, może to prowadzić do naruszenia art. 13 Konstytucji (LG II, T. I, s. 442). Drugą grupę wymogów formułowanych względem organizacji społecznych tworzy zakaz odwoływania się w programach lub działalności do nienawiści rasowej i narodowościowej. Zakaz ten łączy się z wcześniejszym odwoływaniem do nazizmu i faszyzmu, których elementem składowym była eliminacja całych grup społecznych ze względu na rasę lub narodowość. Zakaz stosowania przemocy w celu zdobycia władzy lub wpływu na politykę państwa oraz zakaz utajniania struktur odnosi się nie tylko do działań partii lub innych organizacji, ale również do ich programów. Brzmienie art. 13 wskazuje, że do jego naruszenia może dojść również wtedy, gdy zakazane konstytucyjnie cele nie są jeszcze realizowane, a więc mają charakter potencjalny. „Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej. Komentarz”, pod red. Piotra Tulei, Warszawa 2019.
2021-07-17 09:09:31
robespierre: Komentowany przepis nie stanowi samoistnej podstawy do delegacji partii i innych organizacji. Obowiązkiem ustawodawcy jest stworzenie odpowiednich podstaw delegalizacji oraz trybu, w którym możliwe jest orzekanie o delegalizacji. W myśl art. 188 pkt 4 Konstytucji o zgodności celów lub działalności partii politycznych z Konstytucją orzeka Trybunał Konstytucyjny. W przypadku pozostałych organizacji o naruszeniu art. 13 orzekają sądy, gdyż rozstrzygnięcie w tym przedmiocie mieści się w pojęciu sprawy z art. 45 ust. 1 Konstytucji. „Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej. Komentarz”, pod red. Piotra Tulei, Warszawa 2019.
2021-07-17 09:09:46
robespierre: Stosowanie komentowanego przepisu rodzi problemy w trzech obszarach: ustalenia zakresu odwołanie się do koncepcji demokracji zdolnej do obrony, konkretyzacji konstytucyjnych przesłanek z art. 13 oraz konsekwencji jego naruszenia, ustalenia relacji między art. 13 a pozostałymi przepisami Konstytucji, w szczególności relacji z art. 58, wyrażającym wolność zrzeszania się. „Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej. Komentarz”, pod red. Piotra Tulei, Warszawa 2019.
2021-07-17 09:10:15
robespierre: Europejski Trybunał Praw Człowieka w swym orzecznictwie podkreśla, że delegalizacja organizacji, które zagrażają demokratycznemu porządkowi państwa, powinna być stosowana wyjątkowo. Jej nadużywanie zagraża bowiem społecznemu pluralizmowi i systemowi demokratycznemu (ETPC – 35943/10). Podobny pogląd wyraża również polski Trybunał Konstytucyjny (TK – Pp 1/08p). W praktyce trudno jest równoważyć ochronę politycznego i społecznego pluralizmu z efektywnym posługiwaniem się zakazami z art. 13. Zbyt szeroka wykładnie przesłanek z art. 13 Konstytucji oraz wprowadzenie restrykcyjnych przesłanek delegalizacji może prowadzić do nieuzasadnionego ograniczenia pluralizmu politycznego i wolności zrzeszania się. W skrajnych przypadkach może prowadzić do prawnego lub faktycznego monopolu partii politycznej charakterystycznego dla systemów autorytarnych lub totalitarnych. Z drugiej strony zbyt liberalne podejście do naruszeń z art. 13 może uniemożliwić skuteczne przeciwstawienie się przejęciu władzy przez organizacje totalitarne. Prima facie należałoby przyjąć, że zakaz z art. 13 aktualizuje się już wtedy, gdy celem partii lub innych organizacji jest osiągnięcie stanu niezgodnego z wymogami sformułowanymi w tym przepisie. Definitywna ocena zależy jednak od wielu okoliczności faktycznych i prawnych, które ujawniają się dopiero w konkretnym przypadku: „Państwo ma prawo podejmowania działań zapobiegawczych w celu ochrony demokracji względem podmiotów niebędących partiami, jeżeli wskutek istnienia wystarczająco bezpośredniego naruszenia praw innych osób dochodzi do ryzyka podważenia podstawowych wartości stanowiących podstawę istnienia i funkcjonowania społeczeństwa demokratycznego. Jedną z takich wartości jest współistnienie członków społeczeństwa wolnego od segregacji rasowej, bez której nie można wyobrazić sobie społeczeństwa demokratycznego. Nie można wymagać, by państwo wstrzymało się z interwencją do czasu, aż ruch polityczny podejmie działania podważające demokrację czy zastosuje przemoc. Nawet, jeżeli taki ruch nie podejmuje jeszcze próby przejęcia władzy i wynikające z jego polityki zagrożenie dla demokracji nie jest bezpośrednie, państwo jest uprawnione do podjęcia działań prewencyjnych, jeżeli ustalono, iż dany ruch wszczął w życiu publicznym konkretne kroki w celu wdrożenia polityki niezgodnej ze standardami Konwencji i demokracji” (EPTC – 35943/10). „Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej. Komentarz”, pod red. Piotra Tulei, Warszawa 2019.
2021-07-17 09:10:37
robespierre: Wskazane w art. 13 wymogi adresowane do partii i innych organizacji są zróżnicowane i sformułowane w sposób ogólny, Mogą więc być interpretowane w różny sposób. Możliwa jest też różna ich konkretyzacja na płaszczyźnie ustawowej. Należy w związku z tym przyjąć, że nie każde naruszenie wymogów z art. 13 skutkować powinno delegalizacją organizacji. Ustawowe sankcje powinny być zróżnicowane. Sankcja w postaci zakazu działania lub delegalizacji powinna stanowić ultima ratio. „Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej. Komentarz”, pod red. Piotra Tulei, Warszawa 2019.
2021-07-17 09:11:01
robespierre: Konstytucja nie określa w sposób jednoznaczny relacji między art. 13 a art. 58 oraz art. 31 ust.3. Zakres podmiotowy art. 13 jest szerszy od zakresu podmiotowego art. 58 ust 1, Konstytucji. Bardziej skomplikowana jest natomiast relacja zakresu przedmiotowego tych przepisów. Brzmienie art. 13 wyklucza uznanie, że art. 58 stanowi względem niego lex specialis. Bardziej trafne jest uznanie, że przepisy te są względem siebie komplementarne (MS, t. I, s. 382). Komplementarność tę można rozumieć na dwa sposoby. Po pierwsze, dla ustalania dopuszczalnych ograniczeń wolności zrzeszania się w oparciu o art. 58 ust.2 i art. 31 ust. 3 dopuszczalne jest odwołanie się do art. 13 Konstytucji, Odwołanie takie następuje, gdy wolność zrzeszania się podlega ważeniu z zasadami wskazanymi w art. 31 ust. 3. Wynik tego ważenia może zależeć od stwierdzenia, czy w grę wchodzi naruszenie wymogów z art. 13. Komentowany przepis ma więc znaczenie przy stosowaniu zasady proporcjonalności jako podstawy ograniczania wolności zrzeszania się. Po drugie, odwołanie się do zasady proporcjonalności nie powinno co do zasady uzasadniać zakazu tworzenia partii lub innej organizacji lub nakazu jej delegalizacji. Taki zakaz lub nakaz może ingerować w istotę wolności zrzeszania się. Uzasadnienie takiej ingerencji wynika właśnie z art. 13 Konstytucji. „Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej. Komentarz”, pod red. Piotra Tulei, Warszawa 2019.
2021-07-17 09:11:28
robespierre: Ustawodawca może formułować różnego rodzaju zakazy i nakazy, których źródłem jest art. 13. Zakaz propagowania komunizmu może np. oznaczać konieczność zmiany nazw ulic (WSA – II SA/Po 225/2018). Komentowany przepis może ograniczać samodzielność gminy (WSA – III SA/Gd 121/2018). Utajnianie informacji o danej organizacji może uzasadniać obowiązek ich ujawnienia. Jednak informacje o członkach stowarzyszenia nie stanowią informacji publicznej. Odmowa ich ujawnienia nie oznacza tajności struktur w rozumieniu art. 13 (WSA – II SAB/Wa 64/11). Na gruncie art. 13 zróżnicowane mogą być powody wydania zakazu utworzenia organizacji lub jej delegalizacji. Zróżnicowanie to zależy od rodzaju organizacji. Większe możliwości delegalizacji przysługują ustawodawcy w odniesieniu np. do stowarzyszeń. Szczególne ograniczenia dotyczą natomiast partii politycznych. Pogląd powyższy sformułował ETPC na gruncie art. 11. EKPC, będące odpowiednikiem art. 13 Konstytucji: „O ile okazjonalne popieranie koncepcji antydemokratycznych nie jest samo w sobie wystarczające, by uzasadnić wprowadzenie zakazu działalności partii politycznej na podstawie bezwzględnej konieczności, tym bardziej dotyczy to stowarzyszenia, które nie korzysta ze szczególnego statusu przysługującego partiom politycznym, to okoliczności oceniane całościowo, a w szczególności wszelkie działania skoordynowane i zaplanowane, mogą stanowić wystarczające i właściwe podstawy zastosowania takiego środka, szczególnie w przypadku, gdy nie ma to wpływu na inne potencjalne formy wyrażania szokujących opinii” (ETPC – 35943/10). W tym kontekście szczególne problemy interpretacyjne dotyczą relacji art. 13 i art. 188 pkt 4 Konstytucji. Literalna wykładnia art. 188 pkt 4 oraz art. 44 ustawy o partiach politycznych prowadzi do wniosku, że każde stwierdzenie niezgodności celów lub działania partii z Konstytucją powinno oznaczać jej delegalizację. Taka wykładnia byłaby jednak niezgodna z ratio legis art. 13. Dlatego też w praktyce Trybunał Konstytucyjny różnicuje rodzaje naruszeń Konstytucji. Jeśli naruszenie nie ma charakteru istotnego, to trybunał Konstytucyjny wprawdzie je stwierdza, ale równocześnie umarza postepowanie prowadzone na podstawie art. 188 pkt 4 Konstytucji (TK – Pp 1/08). „Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej. Komentarz”, pod red. Piotra Tulei, Warszawa 2019.
2021-07-17 09:11:54
robespierre: W doktrynie kontrowersyjne jest, czy działając na podstawie art. 188 pkt 4, Trybunał Konstytucyjny orzeka wyłącznie o naruszenie art. 13 Konstytucji czy również innych jej przepisów. Biorąc pod uwagę ratio koncepcji demokracji zdolnej do obrony należy przyjąć, że orzeczenie o niezgodności celów lub działania partii politycznej może oznaczać również niezgodność z innymi przepisami Konstytucji. Stanowisko to dotyczy zarówno kontroli prewencyjnej, poprzedzającej ich utworzenie, jak i następczej, umożliwiającej ich likwidację. Wykładnia art. 188 pkt 4 nie może jednak prowadzić do wniosku, ze samo dążenie do zmiany Konstytucji jest z nią niezgodne. „Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej. Komentarz”, pod red. Piotra Tulei, Warszawa 2019.
2021-07-17 09:12:26
robespierre: Delegalizacja to pojęcie szersze od likwidacji. Delegalizacji partii politycznej nie może się ograniczać do pozbawienia jej osobowości prawnej i wykreślenia z ewidencji. Oznacza ona również całkowity zakaz faktycznej jej działalności (TK – Pp 1/08). „Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej. Komentarz”, pod red. Piotra Tulei, Warszawa 2019.
2021-07-17 10:15:00
pół_Sasina_z_Wiślicy: słusznie prawi, dać mu wódki
2021-07-20 07:42:59
: donuś zaczynam ci wierzyć, teraz ewidentnie ktoś zajumał ci avatara z robespierra
Musisz się zalogować, aby móc wystawiać komentarze.
Nie masz konta? Zarejestruj się i sprawdź, co możesz zyskać.
To również może Ciebie zainteresować:
Ostatnio dodane artykuły: