Niepełnosprawny w przestrzeni publicznej (4) Wisła

Czwartym miastem , które osobiście odwiedziłem z białą laską i moim przewodnikiem była Wisła. Podobnie jak to ma miejsce w Ustroniu również tutaj część handlowo – gastronomiczna położona jest na równym terenie, a ośrodki, hotele znajdują się na wiślańskich stokach.

Wyjście z dworca autobusowego nie przysparza żadnego kłopotu osobie niepełnosprawnej gdyż jest pochylnia dla wózkowicza oraz poręcz wzdłuż jej. Niestety od momentu likwidacji cieszyńskiego PKS nie ma na dworcu sygnalizacji dźwiękowej informującej o odjazdach autobusów. Sytuacja ta ma miejsce na wszystkich dworcach autobusowych naszego powiatu jak również np. dworca autobusowego w Bielsku Białej. Chodniki na ul. Lipowej i dalej na ul. 1 Maja w kierunku centrum mają obniżenia na wysokościach przejść dla pieszych ale w niektórych miejscach osoba na wózku ma na przeszkodzie niewysoki próg. Mam nadzieję, że po remoncie drogi w centrum Wisły przejścia będą dostosowane zarówno dla wózkowiczów, niewidomych, kobiet z wózkami oraz osób starszych. Mam na myśli poziom drogi na równi z poziomem chodnika w miejscu przejścia oraz wypukłe „jeżyki”.

Główny deptak spacerowy przez centrum miasta jest bezpiecznym do pokonywania go przez niepełnosprawnych z różnymi dysfunkcjami. Dojście do pawilonu handlowego jest wyposażone w podjazd do drzwi wejściowych i osoba na wózku spokojnie zrobi zakupy na poziomie parteru. Na górną kondygnację jednak się nie dostanie. Idąc dalej mamy możliwość skorzystania z placówki bankowej oraz urzędu pocztowego do których osoby niepełnosprawne bez problemów się dostaną.

W samym centrum na Placu Hoffa znajdują się trzy miejsca z których osoby pełnosprawne jak również my niepełnosprawni często korzystamy. Pierwszym jest budynek Urzędu Miasta. Na zewnątrz znajduje się podjazd dla osoby na wózku czy osoby poruszającej się z chodzikiem. Biuro podawcze znajduje się na parterze i jak ma to miejsce we wszystkich miastach powiatu pracownik danego wydziału podejdzie do niepełnosprawnego jeżeli jest tylko taka potrzeba. Za budynkiem Urzędu ma swoją siedzibę Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej (MOPS) do którego prowadzi bezpieczna pochylnia z której skorzysta niepełnosprawny na wózku, niewidomy z białą laską, osoba starsza z chodzikiem ale również pełnosprawny obywatel. Na Placu Hoffa mieści się również biblioteka miejska. Do budynku dostajemy się schodami albo pochylnią z boku budynku. Biblioteka mieści się na piętrze jednak budynek jest wyposażony w windę osobową. Pomieszczenia biblioteczne są bez barier architektonicznych, w zbiorach bibliotecznych znajduje się również spora ilość audiobooków z których mogą korzystać osoby niewidome oraz ociemniałe.

W okresie letnim atrakcją jest Tydzień Kultury Beskidzkiej, którego koncerty odbywają się w wiślańskim amfiteatrze, który jest również dostosowany dla korzystania przez niepełnosprawnych również na wózkach inwalidzkich. Po wszystkich alejkach znajdujących się obok amfiteatru poruszamy się bezpiecznie nawet bez pomocy przewodnika. Osobiście bez pomocy osób drugich dostałem się z dworca autobusowego z białą laską do hali sportowej znajdującej się na Placu Hoffa.

Miejscem, w którym można spotkać największą ilość osób z niepełnosprawnością ruchową ale nie tylko, jest Ośrodek Przygotowań Paraolimpijskich „Start” przy ul. Olimpijskiej. Tutaj do najważniejszych zawodów przygotowują się niepełnosprawni na wózkach, niewidomi oraz słabowidzący, osoby z niepełnosprawnością intelektualną. Cały ośrodek jest w pełni dostosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych. Jest winda osobowa, podjazd dla wózków od strony boiska, pokoje z łazienkami dostosowane do wszelkich niepełnosprawności, bieżnie wewnątrz budynku i na zewnątrz, basen, sale gimnastyczne. To miejsce jest chyba najbardziej dostosowanym miejscem dla niepełnosprawnych w Wiśle.

Do ośrodków wypoczynkowo – rehabilitacyjnych oraz hoteli i pensjonatów nie dotarłem. Jednak z informacji jakie uzyskałem wszyscy informują, że są przygotowani do przyjęcia każdej osoby z każdą dysfunkcją i niepełnosprawnością. Największymi problemami w tym przypadku będzie brak chodników oraz ukształtowanie terenu i ciężki dojazd samemu na wózku inwalidzkim.

Jak pisałem w przypadku Ustronia, Skoczowa i Cieszyna dobrą praktyką byłoby skontaktowanie się ze środowiskiem osób niepełnosprawnych przez inwestorów i projektantów nowych zadań w mieście. Książka, teoria i przepisy to jedno ale praktyka niepełnosprawnych też powinna być brana pod uwagę, żeby wszystkim żyło się spokojnie i bezpiecznie.

Andrzej Koenig