Gdzie na wycieczkę górską? Zaolzie. Z Ligotki Kameralnej na Godulę, do pomnika tolerancji religijnej

Dzisiejsza propozycja wycieczki górskiej to „pętelka”, choć rozczaruje miłośników dojazdów własnym samochodem. Mimo, iż trasa zaczyna się i kończy w tym samym miejscu, to nie ma możliwości pozostawienia tam samochodu. Możliwości, chcąc skorzystać z propozycji, są więc trzy: pojechać na wycieczkę autobusem, poszukać miejsca do zaparkowania samochodu w okolicy, bądź zacząć i zakończyć wycieczkę w innym miejscu trasy. Jest bowiem na proponowanym szlaku parking. Oddalony jest jednak prawie 2 km od centrum Ligotki Kameralnej, gdzie rozpoczynamy naszą wędrówkę. Opis zacznę więc od centrum, a ci, którzy zdecydują się pojechać własnym samochodem, po przeczytaniu i obejrzeniu proponowanej trasy, zaczną wycieczkę w innym miejscu, przy parkingu.

Tak więc trasa wycieczki rozpoczyna się w centrum Ligotki Kameralnej, przy przystanku autobusowym Ligotka Kameralna, plac (Komorní Lhotka, náměstí). Dojechać tam można autobusem linii 745 z Gnojnika. Autobusy skomunikowane są najczęściej z pociągami relacji Czeski Cieszyn – Frydek Mistek zatrzymującymi się w Gnojniku.

Przy głównym placu znajdują się dwa sklepy, w których, jeśli zapomnieliśmy prowiantu, możemy niedobory uzupełnić. Trasa jest jednak krótka, zaledwie 8-kilometrowa, a jej przejście zajmie nam około 3 godzin. W centrum, nieopodal przystanku autobusowego, znajduje się też bar hotelu Godula. Budynek służy gastronomii już od lat 30-tych XX wieku, kiedy to nazywał się „Gospoda Gminna”.

Z centrum Ligotki Kameralnej wyruszamy kierując się znakami żółtego szlaku turystycznego na Godulę. Szlak ten prowadzi asfaltową wąską drogą w górę, pomiędzy domami. Na samym niemal początku wędrówki szlakiem po lewej stronie zobaczymy Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa. Neogotycką katolicką świątynię wybudowano w Ligotce Kameralnej w 1886 roku. Wcześniej kościoła katolickiego w miejscowości tej nigdy nie było. Miejscowa ludność była bowiem niemal wyłącznie wyznania ewangelickiego. Kościół katolicki zaczął być we wsi potrzebny, gdy stała się ona popularna wśród letników. Plany kościoła sporządził architekt Szweda z Wiednia. Kościół wybudowano z miejscowego piaskowca godulskiego wydobywanego w pobliskim kamieniołomie. Jedynie portal wejściowy wykonano z kamienia wydobytego w Wędryni, stąd odcina się od reszty budowli jasnożółtym kolorem. Ciekawostką może być również fakt, że Kościół stanął w miejscu, gdzie dawniej znajdowała się arcyksiążęca gospoda.

Idąc dalej za znakami żółtego szlaku turystycznego asfaltową drogą w górę po 400 metrach po prawej stronie, w dole, dostrzeżemy źródło. Można z niego naczerpać świeżej pitnej wody. Źródło to jest popularnym ujęciem wody, a sporo mieszkańców nie tylko najbliższej okolicy przyjeżdża tutaj po wodę z kanistrami.

Niespełna 100 metrów powyżej źródła drogi rozwidlają się. My skręcamy, za znakami żółtego szlaku turystycznego, w lewo. Wciąż wspinamy się w górę, a po lewej stronie zaczynają wyłaniać się widoki na leżące w dole Śmiłowice.

Dalej szlak wspina się w górę zboczem Goduli. Jest to okolica gęsto zabudowana domkami letniskowymi. Zabudowania letniskowe kończą się dopiero 1,5 km od wyruszenia z centralnego placu wsi. Dalej szlak prowadzi już lasem, choć pod stopami nadal mamy asfalt. Zresztą tak będzie do samego oddalonej stąd o kolejne 1,2 km restauracji i hotelu Ondráš. Raz po raz na prawo wyłania się panorama na góry z dominującą w oddali, charakterystyczną Łysą Górą z przekaźnikiem.

Mijamy hotel Ondráš i idziemy dalej kierując się znakami żółtego szlaku turystycznego. Za hotelem Ondráš jest wspaniały punkt widokowy. W dole widać Trzyniec, dymiące koniny trzynieckiej huty i wznoszące się po drugiej stronie doliny Olzy pasmo Czantorii. Polanę pod Godulą upodobali sobie natomiast paralotniarze.

Ze znakami żółtego szlaku turystycznego rozstajemy się po 570 metrach od hotelu Ondráš. Skręcamy bowiem w prawo, za znakami zielonej ścieżki edukacyjnej, która towarzyszyła nam przez ostatnie 300 metrów. Tutaj trzeba uważnie śledzić oznakowanie, a dobrze, by i mapę. Oznakowanie jest tutaj dość kiepskie, zielono – białe znaki wytyczające ścieżkę edukacyjną aż proszą się o odnowienie, a szlak prowadzi mało wyraźnymi, wąskimi, leśnymi ścieżkami.

Po 260 metrach od rozstania z żółtym szlakiem turystycznym ścieżka dydaktyczna doprowadzi nas do miejsca spotkań ewangelików. W okresie kontrreformacji, czyli na przełomie XVII i XVIII wieku, odprawiano tutaj tajne nabożeństwa ewangelickie. Przez okolicznych mieszkańców miejsce to zwane było „Do wiary”. Dziś upamiętnia to głaz z wyrytym napisem, a dodatkowo o tym niegdyś tajnym, ukrytym w leśnych ostępach „leśnym kościele” przeczytamy na usytuowanej przy nim tablicy informacyjnej. Możemy też spocząć na jednej ze stojących przed dawnym ołtarzem ławek i pokontemplować historię i otaczającą nas przyrodę.

Pomnik powstał w 1931 roku z okazji 150 rocznicy wydania patentu tolerancyjnego w 1781 roku przez cesarza Józefa II. Jak podaje Irena Cicha w książce „Beskidzkie Gronie” jest to zasługa Macierzy Ewangelickiej Trzanowskiego.

Od pomnika kierujemy się dalej znakami zielonymi ścieżki. Na tym odcinku również są one słabo widoczne, a szlak prowadzi wąskimi, mocno zarośniętymi leśnymi ścieżkami.

Po 300 metrach ścieżka stromo opada na asfaltową drogę leśną, którą prowadzi zielony szlak turystyczny. Skręcamy w prawo, w dół. Przez następne 1,5 km schodzić będziemy asfaltową leśną drogą w dół prowadzeni przez znaki zielonego szlaku turystycznego.

Ten doprowadzi nas do węzła szlaków turystycznych. Dalej kierować będziemy się znakami niebieskiego szlaku turystycznego. Po 2 km doprowadzą nas one do miejsca, z którego wyszliśmy. Wcześniej jednak miniemy restaurację i hotel Santis znajdujące się przy pętli autobusowej – końcowym przystanku autobusowym w Ligotce Kameralnej. To tutaj znajduje się wspomniany na początku opisu trasy ogólnodostępny spory parking. Jeśli więc zależy nam na tym, by móc na wycieczkę wybrać się przy użyciu własnego samochodu, to dojeżdżamy w to właśnie miejsce, po czym podążamy niecałe 2 km w dół szlakiem niebieskim, który doprowadzi nas do centrum Ligotki, od którego zaczyna się opis trasy wycieczki, a następnie idziemy według opisu.

Szlak niebieski nie prowadzi od końcowego przystanku autobusowego i parkingu cały czas główną drogą asfaltową. Po 230 metrach skręca między domami w prawo i przez następne 1,1 km prowadzi ścieżką nad brzegiem potoku Raztoka. Jeśli przegapimy ów skręt, to nic się nie stanie, główna droga doprowadzi nas tak samo do celu. Nad potokiem wędruje się jednak dużo przyjemniej.

Za nami 8 km wędrówki trasą, której przejcie zajmie nam około 3 godzin marszu.

(indi)