Bohater sprzed wieku. Tadeusz Farny i jego historia w dokumentach i zdjęciach

Przygotowana z okazji 130. rocznicy urodzin i 110. rocznicy śmierci Farnego wystawa dokumentuje jego krótkie, ale intensywne życie, zakończone na froncie pierwszej wojny światowej. Jej autorem jest Marian Steffek z Ośrodka Dokumentacyjnego Kongresu Polaków.

Tadeusz Farny urodził się 27 lutego 1895 roku w Nawsiu jako syn nauczyciela Józefa Farnego i Marii z domu Galacz. Po ukończeniu miejscowej szkoły ludowej kontynuował naukę w Polskim Gimnazjum w Cieszynie. Tu zaangażował się w działalność Drużyny Skautowej im. Kazimierza Pułaskiego, zostając drużynowym. Maturę zdał w lipcu 1914 roku, a niedługo później, po wybuchu wojny, zgłosił się ochotniczo do Legionów Polskich. Służył w 3 pułku piechoty, w 2 kompanii, jako dowódca plutonu w stopniu sierżanta. Zginął 17 czerwca 1915 roku pod Rarańczą.
Na wystawie zaprezentowano m.in. archiwalne fotografie z lat szkolnych, zdjęcia z działalności drużyny skautowej oraz pamiątki rodzinne. Jednym z centralnych punktów ekspozycji jest poruszający list porucznika Jana Łyska, który informował ojca Tadeusza o śmierci syna. „Tadeusz prowadził swój oddział z niebywałą odwagą – jego pluton był jednym z najsilniejszych oddziałów podchorążych” – pisał oficer, który znał Farnego osobiście i podkreślał jego niezwykłe zasługi. „Jego odwaga była niezrównana, jego kultura i wychowanie są rzadkością u nas. Jego zwierzchnicy byli z niego dumni i wszyscy mu zazdrościli takiego talentu i hartu ducha.”

Pośmiertnie Tadeusz Farny został odznaczony orderem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Niepodległości oraz austriackim Krzyżem Wojskowym. Wystawa stanowi ważne przypomnienie o postaci, która mimo młodego wieku dała przykład patriotyzmu i odwagi, a także przywołuje szerszy kontekst udziału młodzieży z regionu w walkach o niepodległość.