Dziś św. Wojciecha - owce pójdą na pastwiska

krzysztof.nn: dziś owce na pastwiska, a 10 maja barany pójdą na rzeź

pogromca ciemnoty: Szerzył religię chrześcijańską. Ogniem i mieczem.

politykier: krzewicielu ciemnoty krzysio+ Już sam sobie odpisujesz, o czym to świadczy? Pańcia dziś nie wyprowadziła na spacer?

utopiec: Bez maseczek? W takim tłoku?

pogromca ciemnoty: Co z niego za patron, skoro mamy zarazę w kraju. Mnie ciekawi jak zmarł? Za wiarę? Czy za politykę jak Popiełuszko?

Antykler Forte: ten Wojciech to musiał być niezły łachmyta, skoro pod jego patronatem rozkwita toruński ciemnogród i kaczystan

Pogromca pogromców i cwaniaczków: Poczytaj sobie jeden z drugim kim był św Wojciech, co robił i jak zginął zanim zaczniecie hejtować.

pogromca ciemnoty: Donuś nowe konto? Które to już?

Antykler Forte: ja to bym se i poczytał, ale w tamtych czasach to mało co pisali, a jak już to niemiłosiernie bajdurzyli - poczytaj se sam to ci mina zrzednie

Pogromca pogromców i cwaniaczków: Bat na takich jak ty cwaniaczków, kszyrztofuf, bo już nie można zdzierżeć twoich wpisów! Mama cię nie kochała, żony nie znalazłeś, emeryturkę ci zmniejszyli? nic dziwnego że nawet sąsiedzi nie chcą z tobą mieć nic wspólnego.

Antykler Forte: bóg z tobą i kijem na drogę, bracie lub siostro od antykrysta

Antykler Forte: na takich jak "żywot Wojciecha" kosmicznych bredniach wzorowali się potem ci co pisali bałwochwalcze życiorysy Hitlera, Lenina, Stalina i wszystkich Kimów po kolei - fałsz i obłuda były w kościele od samego początku jego istnienia podstawowym narzędziem pracy

donekT: krzysio+ krzewicielu ciemnoty, gdybyś nie cierpiał na deficyty elementarnej wiedzy, byłbyś świadomy, iż św. Wojciech w Prusach oberwał oszczepem, kiedy właśnie gromił ciemnotę, gusła i zabobony;) Przy okazji warto wspomnieć, iż do misji św. Wojciecha w Prusach doszło w 997 r. i w odniesieniu do tego wydarzenia, po raz pierwszy w źródłach pojawia się Gdańsk;) Wojciech, wraz ze swymi braćmi Sobiesławem i Radzimem Gaudentym zmuszeni zostali do opuszczania swojej ojczyzny, Czech, kiedy ród Sławnikowiców z Libic został wytępiony przez Bolesława II. Sławnikowice byli uznawani przez Przemyślidów za rywali. O pozycji rodu Sławnikowiców świadczy fakt, iż św. Wojciech wychowywał się wraz z Ottonem I. Wojciech nie był popularny jako praski biskup, niemniej w 1048 Brzetysław, kolejny władca Czech, wyprawił się do Gniezna po ciało męczennika. Św. Wojciech i jego męczeńska śmierć umożliwiły utworzenie Metropolii w Gnieźnie w 1000 r. Wedle ówcześnie panujących zasad, Polska uzyskała własną, niezależną prowincję kościelną, co w sposób zasadniczy dowodziło o suwerenności polskiego monarchy. Praga jako metropolia została uznana dopiero w 1344 r. Pierwszym metropolitą gnieźnieńskim został brat męczennika, Radzim Gaudenty i to za jego czasów doszło do jednego z pierwszych znanych z historii spięć pomiędzy władzą świecką a wyznaniową. Sobiesław sprawdził się na polu militarnym. Dawniej niektóre szlacheckie rody swój rodowód próbowały wywodzić właśnie od Sławnikowiców.

donekT: Wątek wyprawy św. Wojciecha, co ciekawe, był również wykorzystywany przez władze PRL. Przez wzgląd na teren wyprawy i pojawiający się przy tej okazji Gdańsk, po raz pierwszy w historii. Swoje znaczenie miał również kontekst suwerenności państwa, w "piastowskich granicach". Antoni Gołubiew wątek wyprawy św. Wojciecha wplótł w dzieło swojego życia, mowa o powieści pt. "Bolesław Chrobry"- warto przeczytać.

donekT: Natomiast krzysiowi+ krzewicielowi ciemnoty, możemy polecić HAGIOGRAFIĘ Jacka Kuronia pt. “Jacek”, autorstwa Anny Bikont i Heleny Łuczywo, wydaną przez pewną jaczejkę podpisującą się symbolem LAMBDA:) Lambda w odniesieniu do czego? Może do zachwalanego przez Platona (uznawanego za proto-bolszewika) spartańskiego ustroju?

Antykler Forte: o pierdołach: najstarsze, a więc teoretycznie najbardziej wiarygodne pierdoły o Wojciechu napisano ponoć krótko po jego śmierci, i brzmi to mniej więcej tak: " Jest kraj na pograniczu Germanii1, bogaty w skarby, bardzo potężny dzięki zbrojnym zastępom walecznych mężów, który mieszkańcy nazywają Slawonią2. Przeważna część jego ludności, opanowana błędami niewiary, czci stworzenie zamiast Stwórcy, drzewo lub kamień miast Boga. Wielu zaś chrześcijan z imienia żyje jak poganie, co sprawia, że ich zbawienie narażone jest na niebezpieczeństwo3. Niektórzy jednak z tego ludu są prawowierni i w nadziei przyszłej nagrody spełniają dobre uczynki. W owym więc kraju, gdzie pomyślnie krzewiła się religia chrześcijańska, żył mąż imieniem Sławnik4, możny z powodu zaszczytów i bogactw, niezwykłego umiłowania sprawiedliwości i uczynków miłosierdzia; mąż wielki pośród wszystkich tej ziemi mieszkańców, opływający w złoto i srebro, w używaniu rozkoszy wierny stróż prawa Bożego, postępujący sumiennie według wskazań kapłanów, drogi całemu ludowi, lecz osobliwie przyjaciel ubogich. Pojął on żonę godną swego rodu5, również odznaczającą się zacnymi obyczajami, która słuchając słów Żywota, coraz więcej ich łaknęła, lecz wprowadzając je w czyn - głodu nie zaspokoiła; nie nęcił jej ani przepych matron, ani złoto i drogie kamienie, gdyż bardzo mało ceniła to, co głupi poczytują za najważniejsze. Święte były jej obyczaje, święte rozmowy; [była] wytrwała, jak mówią, w postach, poufale rozmawiała z Bogiem w modlitwie; matką była smutnemu sierocie, podróżnemu i wdowie najmilszą siostrą. Za te więc i tym podobne cnoty, które oboje wprowadzali w czyn, szanowali ich wielmożni i bogaci, a szczególnie czciła rzesza ubogich."

Antykler Forte: "Skoro więc godziło się, aby święty potomek pochodził z tak czcigodnego małżeństwa, wśród młodzieńców wielkiej duszy, którym dali życie, urodził się chłopiec piękniejszy od wszystkich6. Potem na chrzcie świętym nadano mu imię Wojciech7. Ponieważ nie było wiadomo, jak wielkim miał się okazać, rodzice wzięli pod uwagę jego postać i wobec niezwykłej urody, jaką się odznaczał, przeznaczyli go dla świata. Lecz w czymkolwiek tu zawinił godziwy błąd, a raczej złe upodobanie rodziców, wnet wyjawiając ich winę naprawił to miecz gniewu Bożego. Mogłeś bowiem zobaczyć, że ciałko niemowlątka nagle się powiększyło, a z powodu nadmiernego wzdęcia brzuszek był większy od całego ciała. Gdy potem z każdą godziną potęgował się ból, zaczęło grozić niebezpieczeństwo śmierci. Niepokoją się rodzice; spływają obficie łzy ojca, mamka zakrzywionymi paznokciami rozdziera bladą twarz; stoją smutni bracia; ból sroży się w sercu matki, głos, myśli, barwa twarzy ciągle się mieni. Wreszcie w obliczu śmierci uciekają się do dobrego i miłosiernego Pana, wzywając Matki Jego, która w potrzebach ludzi więcej niż wszyscy święci zwykła spieszyć z pomocą. Przychodzą przeto do kościoła z wielką pokorą i przygnębieni kładą chłopca na ołtarzu świętej Maryi i poświęcają go Panu jako ofiarę przebłagalną. Skutkiem tego odwrócił się gniew Boga i z chwilą zmniejszenia się brzuszka dziecię odzyskało dawną piękność."

Antykler Forte: "Rodzice. zaś, którzy spowodowali to cierpienie, żalem przejęci wielbili Pana, który dla poprawy ludzi umie użyć bicza gniewu swego. Chłopiec zaś wzrastając w latach i mądrości, w stosownym czasie pobiera naukę w duchu chrześcijańskim; lecz nie wpierw opuścił dom ojca, aż wyuczył się na pamięć psałterza. Potem na studia nauk wyzwolonych wysłał go ojciec do arcybiskupa Adalberta8, którego obyczaje i życie nigdy nie odbiegały od tego, czego uczył słowami. Był zaś on biskupem świętego miasta, które po łacinie nazywa się Virginum Civitas, po grecku Parthenopolis9; sławne niegdyś wśród narodów i zaliczane do wielkich miast, póki Otton Pierwszy10 dzierżył berło królewskie, teraz zaś z powodu grzechów na pół zburzona siedziba i niepewna przystań dla żeglarzy11. W owym czasie przełożonym szkoły był pewien filozof Oktryk12, pod którego kierownictwem słynęła ona z tłumów uczącej się młodzieży i z wielkich zasobów ksiąg. Ów tedy arcybiskup przyjął chłopca z wielką miłością, udzielił mu sakramentu bierzmowania nadając swoje imię Adalbert13 i oddał go do szkoły. Nieodłącznie towarzyszył [chłopcu] w nauce Duch Święty, toteż obficie spłynęły na niego dary zdolności, rozumu i pojętności."

Antykler Forte: "Przez cały zaś czas nauki szkolnej nie naśladował tych, którzy popełniali grzechy, i nie zmawiał się z tymi, którym w głowie było bezcelowe życie i dziecinne zajęcia; lecz skoro tylko dłuższa nieobecność mistrza dawała mu sposobność, tajemnymi drogami biegł do miejsc świętych męczenników14. Tam w miarę czasu odmawiał modlitwy, lecz przed nadejściem mistrza znowu siedział na swoim miejscu. Chcąc uniknąć ludzkich pochwał za swe dobre uczynki, nocami obchodził ubogich, słabych i niewidomych, stosownie do ich strapień serdeczną niosąc pociechę. Żeby zaś nie ustawał w zapale do tak szlachetnych zajęć, ojciec i najlepsza jego matka dawali mu wszystkiego pod dostatkiem. A również nauczycielowi jego ofiarowywali złoto i srebro, i cokolwiek w oczach ludzkich największą miało wartość. Wysoką cenę zapłacili za naukę drogiego syna. On zaś w niestrudzonym dążeniu sam pobudzając się ciągle do ćwiczenia we wszelkich cnotach, wśród swoich kolegów najlepsze czynił postępy. W czasie nieobecności nauczyciela, gdy inni przez puste zabawy i żarty ujmowali sobie trudu czytania, on dawidowego nektaru15 słodyczy kosztując, w radości ducha znajdował pociechę. Kiedy tamci zajadali po kątach szkoły wykradane nauczycielowi przysmaki, on tajemne modły do swej Pani16 zasyłając, anielską biesiadę sobie wysługiwał."

Antykler Forte: ...dalej w tym gniocie jest już tylko gorzej - wydaje się niemożliwe, a jednak - a późniejsi autorzy na służbie biskupiej już tylko brnęli w tę idiotyczna hagiografię - pogromco pogromców, jesteś tu czy już szczękę zbierasz z podłogi?

Pogromca pogromców i cwaniaczków: Widać że boli cie wszystko co z kościołem i chrześcijaństwem ma coś wspólnego. Tymczasem cały ten esej nie wiadomo czy ma coś wspólnego z faktami bo spisany wiele lat później, jak legenda o trzech braciach. Choć to i tak lżejsze do przełknięcia niż te lewusowe brednie które łykasz jak pelikan. Ty przecież bijesz do zepsucia w kościele i rozpasania biskupów. Ten Wojciech o którym pojęcia najmniejszego nie masz zrzekł się urzędu biskupa praskiego. Nie mógł wrócić do Pragi bo jego ród był skonfliktowany z rządzącymi. Udał się do cesarza a potem na dwór Bolesława Chrobrego, gdzie podjął pracę misyjną, wraz z bratem Gaudentym. O tym już ci pisał donekT. Nie nawracali siłą jak to sugerujesz, gdyż było z nim zaledwie 30 wojów. Nawet pojmani, przed zgromadzeniem Prusów potrafili dać świadectwo swej wiary. "Z pochodzenia jestem Słowianinem. Nazywam się Adalbert, z powołania zakonnik; niegdyś wyświęcony na biskupa, teraz z obowiązku jestem waszym apostołem. Przyczyną naszej [tu] podróży jest wasze zbawienie, abyście – porzuciwszy głuche i nieme bałwany – uznali Stwórcę naszego, który jest jedynym Bogiem i poza którym nie ma innego boga; abyście, wierząc w imię Jego, mieli życie i zasłużyli na zażywanie w nagrodę niebiańskich rozkoszy w wiecznych przybytkach." Po 5 dniach kiedy wracali i dalej szerzyli wiarę chrześcijańską, zostali napadnięci i zginęli męczeńską śmiercią. Dalszą historią opisał również donekT (Dzięki donekT). Tak na marginesie jestem pewien, że te wszystkie jaspery, krzysztofy, pogromcy ciemnoty, wyśmienite cwaniaczki, antykler forte pod takim naciskiem wyrzekłyby się całej swojej rodziny i kraju. Nie było mnie tu dawno, zaglądałem czasami i widzę że niewiele się zmieniło. Redakcja nie reaguje, myszy grasują, pieróny, cdminerwy i inne gady rozpleniły się i zmieniły konta na te wyżej wymienione. Z Panem Bogiem...

Antykler Forte: jest takie powiedzenie, głupich nie sieją - na lekcjach religii produkują :D - zamilknij lepiej pogromczasty, bo póki co gromisz sam siebie - ten badziewiasty tekst o Wojciechu to "Żywot pierwszy św. Wojciecha, biskupa praskiego i męczennika, łac. 'Sancti Adalberti Pragensis episcopi et martyris vita prior', znany też jako 'Vita prior' lub 'Est locus' - Żywot powstał bezpośrednio po śmierci św. Wojciecha (997) najprawdopodobniej w latach 998-999, nie później zaś niż w 1003 roku - w dziele papież Sylwester II (zm. 1003) jest osobą jeszcze żyjącą. Spisany został w benedyktyńskim klasztorze pod wezwaniem św. Bonifacego i św. Aleksego w Rzymie."

Antykler Forte: a potem poszło z górki, co jeden żywot to Wojciech coraz bardziej przypominał skrzyżowanie Królewny Śnieżki z Batmanem, pogromca pogromców łyka mutanta jak pelikan :D

donekT: krzewicielu ciemnoty krzysio+ przedstawiłeś tłumaczenie źródła, bez krytyki i analizy, bez uwzględnienia tamtejszych realiów. Co więcej, na temat św. Wojciecha znajdują się informacje również w innych źródłach, chociażby Gall, Kadłubek, Thietmar etc.:) Twoje krzysio+ wypowiedzi nie wnoszą nic do tematyki, przybliżają tylko tłumaczenie jednego ze źródeł, nie wiem, czego to ma dowodzić?;)

Pogromca pogromców i cwaniaczków: Widziałem osła z twoją głową. Ty masz jego łeb. Wojciech ci to wybaczy.

jasper: Ludzie karmiacy sie zludzeniami nie lubia, gdy im sie te zludzenia probuje odbierac. I tak to wyglada z kazda legenda i bajka.

donekT: jasper-Q Czym różni się legenda od bajki?

krzysztof.nn: było się więcej uczyć w gimnazjum gamoniu to byś głupich pytań nie zadawał

donekT: Różnice są subtelne, jak można zauważyć, chociażby po wypowiedziach jasper (i nie tylko), nie wszyscy wypowiadający się na tym portalu są tego świadomi;)