Za co odpowiada przewodnik

Prelegent mówił o odpowiedzialności przewodnika, którą dzielimy na moralną i prawną. Przestępstwem może okazać się lekkomyślność, czyli sytuacja, „kiedy sprawca przewiduje możliwość popełnienia przestępstwa, ale lekkomyślnie myśli, że zdoła uniknąć niebezpieczeństwa”. Chodzi tu na przykład o sytuacje, gdy przewodnik weźmie ma trudny szlak, w złych warunkach grupę nieodpowiednio ubraną. Nie dziwmy się więc, jeśli przewodnicy na wycieczkach szkolnych odmawiają wymarszu z grupą ubraną w klapki, sandałki czy inne zupełnie nie nadające się do wędrówki obuwie… Przewodnik nie jest natomiast winny tego, że podczas gdy wyruszyli na szlak w ładną pogodę nagle nastąpiło wyładowanie atmosferyczne i kogoś trafił piorun. Te i inne zagadnienia poruszał prawnik podkreślając, że w wielu przypadkach odpowiedzialność przewodnika kończy się na informowaniu o właściwym, bezpiecznym zachowaniu i przestrzeganiu zasad bezpieczeństwa. Bo przecież kiedy mówimy przed wyjściem młodzieży, że na szlaku ma zachowywać się ostrożnie, iść spokojnie, nie skakać, nie biegać, a za w wędrującej za przewodnikiem grupie ktoś kogoś popchnie, przewróci, ktoś złamie nogę, nie może tu być mowy o winie przewodnika.

Prelegent omówił także przepisy związane z bezpieczeństwem. Poinformował, że nie ma już prawnego rozporządzenia mówiącego o tym, że wycieczka powyżej 1000 m musi mieć przewodnika. Natomiast jest szereg innych zapisów sprawiających, że wiele wycieczek przewodnika mieć musi, a te, które z punktu widzenia ustaw i rozporządzeń o ruchu turystycznym nie muszą, mogą być regulowane innymi przepisami, na przykład wewnętrznymi oświatowymi, a organ prowadzący szkołę może zarządzić, że szkolne wycieczki przewodnika mieć muszą. Osobne rozporządzenia zabraniające wchodzenia grup bez przewodnika wydają także parki narodowe.

 (indi)