Z wiekiem ze wzrokiem gorzej

Takie zjawisko to starczowzroczność czyli naturalny proces, który dotyka wszystkich ludzi. W wieku 40–45 lat, niezależnie od wcześniej zdiagnozowanych wad, wzrok człowieka zaczyna się pogarszać. Problem koryguje się przez użycie okularów.

Pogorszenie widzenia to wynik starzenia się organizmu i wiotczenia mięśni, które regulują także akomodację oka, czyli zdolność dostosowywania widzenia rzeczy w różnej odległości. Soczewka traci sprężystość i twardnieje, doprowadza to do problemów z widzeniem z bliska. To naturalna konsekwencja starzenia się organizmu.

Do najczęściej występujących czynników zwiększających prawdopodobieństwo szybszego wystąpienia starczowzroczności należą: wiek powyżej 45 roku, długotrwała praca przy komputerze, zażywanie antydepresantów oraz leków przeciwhistaminowych, zdiagnozowana cukrzyca, zwłaszcza źle kontrolowana, zażywanie narkotyków oraz palenie papierosów. Dodatkowo wśród osób z dalekowzrocznością starczowzroczność  pojawia się wcześniej.

Istnieje wiele metod korekcji starczowzroczności – każda metoda posiada swoje zalety oraz ograniczenia. Nie ma obecnie idealnej metody dostosowanej do oczekiwań oraz stanu oka każdego pacjenta. Możliwe jest jednak w ponad 90% przypadków zaproponowanie rozwiązania optymalnego dostosowanego do indywidualnego trybu życia, współwystępujących wad wzroku, wieku i innych czynników.

Jeżeli zauważymy, że mamy problem z wysłaniem wiadomości sms, przeczytaniem drobnego tekstu, czytanie przez dłuższy czas sprawia nam trudność czy pojawia się brak ostrości widzenia i ból oczu to pierwszy sygnał aby skontrolować swój wzrok.

AK,PZN