Ludzie kultury docenieni - nagrody Szersznika rozdane

Kategoria twórczości artystycznej

Teresa Waszut - urodzona 26 listopada 1938 r. w Istebnej – animatorka życia kulturalnego, działaczka społeczna, poetka, nauczycielka. Ukończyła Państwowe Liceum Pedagogiczne, Studium Nauczycielskie w Cieszynie oraz Instytut Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych w Katowicach. Jako nauczycielka przepracowała 36 lat, z czego 34 lata w Cisownicy. Po przejściu na emeryturę rozpoczęła pracę w Świetlicy Gminnej w Cisownicy, jako instruktor kulturalny, prowadząc warsztaty plastyczne, kółko przyrodniczo – krajoznawcze oraz kółko literackie. W 1993 założyła i prowadziła przez 15 lat w Cisownicy Klub Propozycji, a w ramach działalności Klubu zorganizowała ponad 140 spotkań z ciekawymi ludźmi oraz współorganizowała ponad 40 wystaw. Teresa Waszut od wielu lat utrzymuje kontakty z polskimi działaczami kulturalnymi zza Olzy, współpracuje z Warmińsko – Mazurskim Kołem Macierzy Ziemi Cieszyńskiej, inicjując wiele spotkań promujących Ziemię Cieszyńską. Jej wiersze zawarte są m.in. w tomikach „Ojcowski dom”, „Mała ojczyzna”, „Wiosko moja”. Jest współautorką Cisownickiego Słownika Biograficznego „Odeszli w cień” oraz albumu fotograficznego „W cisownickich progach”. Teresa Waszut była współzałożycielką i członkiem Zarządu Stowarzyszenia Miłośników Cisownicy oraz prezesem Chóru Mieszanego „Gloria” przy goleszowskiej parafii katolickiej. Jest laureatką „Srebrnej Cieszynianki”, Honorowym Członkiem Macierzy Ziemi Cieszyńskiej. Została wyróżniona Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Odznaką Honorową Polskiego Związku Niewidomych, Złotą Odznaką Związku Nauczycielstwa Polskiego, Odznaką za Zasługi dla Województwa Bielskiego, Medalem Pawła Stalmacha oraz tytułem Honorowego Członka Warmińsko – Mazurskiego Koła Macierzy Ziemi Cieszyńskiej.

Kategoria upowszechniania kultury

Paweł Stanieczek - nauczyciel z powołania, historyk i fotografik z zamiłowania, urodził się 21 stycznia 1933 roku. Po ukończeniu w 1952 r. Liceum Pedagogicznego w Cieszynie, rozpoczął pracę jako nauczyciel w Szkole Podstawowej w Iskrzyczynie, a po ukończeniu studiów zaocznych na Wydziale Filologii Polskiej w Wyższej Szkole Pedagogicznej, podjął pracę jako polonista w Technikum Zawodowym w Bielsku-Białej. W latach 1965 – 1985 był dyrektorem Zespołu Szkół Energetycznych w Bielsku-Białej. Laureat był redaktorem naczelnym miesięcznika samorządowego „Panorama Goleszowska”, a także jednym z inicjatorów współpracy Goleszowa z gminą Reisekirchen, co zaowocowało podpisaniem umowy partnerskiej. Paweł Stanieczek jest również autorem dwóch folderów o gminie; inicjatorem i jednym z założycieli i pierwszym prezesem Towarzystwa Miłośników Ziemi Goleszowskiej. Od 2006 roku jest kustoszem Izby Oświęcimskiej w Goleszowie – to miejsce, które nie pozwala zapomnieć o tragicznych kartach historii Goleszowa – o latach, w których na terenie nieistniejącej już dziś cementowni, działała filia obozu zagłady w Oświęcimiu. Jako kustosz tego niezwykłego miejsca, wciąż pokazuje licznie odwiedzającym, ile cierpienia i krwi wsiąknęło w goleszowską ziemię w mrocznych, hitlerowskich czasach. Wydarzenia i tragedie z tamtego okresu udokumentował w książkach „Arbeitslager Golleschau – dzieje podobozu” oraz „Dopisani do Listy Schindlera”. Za swoje działania odznaczony został w 1972 r. Srebrnym Krzyżem Zasługi; w 1974 Złotym Krzyżem Zasługi, a w 2000 r. - Srebrną Cieszynianką.

Kategoria ochrony dziedzictwa kulturowego

Największą Koronkę Koniakowską Świata wykonało 5 koronczarek z Koniakowa: Marta Haratyk, Urszula Rybka, Danuta Krasowska, Renata Krasowska i Mariola Legierska. W efekcie pięciomiesięcznej pracy powstała gigantyczna „Rózia” o średnicy 5 metrów, wykonana z 50 kilometrów kordonka grubości 50, o wadze ok. 5 kilogramów. Realizacja serwety została wykonana w ramach projektu finansowanego ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego realizowanego przez Gminny Ośrodek Kultury w Istebnej. Ponieważ specyfika koniakowskiego szydełkowania polega na tym, iż każdy motyw serwety wykonywany jest oddzielnie, koronczarki musiały obliczyć i wyobrazić sobie już na początku swojej pracy, jakiej wielkości będą kolejne elementy, by spięte w całość pasowały i stworzyły symetryczną kompozycję w kształcie koła. W przypadku rekordowej serwety układ i rodzaj elementów został zaprojektowany przez Martę Haratyk. Każda z pięciu pań najpierw szydełkowała oddzielnie poszczególne motywy w ilości potrzebnej według obliczeń, następnie zostały one odpowiednio połączone, by utworzyć całą serwetę. Celem pobicia rekordu była przede wszystkim popularyzacja dziedziny rękodzieła ludowego, jaką jest koronka koniakowska, jak również nobilitacja tej niezwykłej twórczości ludowej, pokazanie mistrzyń szydełka i tajników ich warsztatu, a także upowszechnienie informacji na jej temat. Prezentacja Największej Koronki Koniakowskiej Świata nastąpiła podczas Dni Koronki Koniakowskiej w Koniakowie 18 sierpnia 2013 r., natomiast usankcjonowanie jej nazwy nastąpiło poprzez wpisanie do Księgi Rekordów Guinessa.