11 lutego - XXV Światowy Dzień Chorego

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) tak definiuje osobę chorą:
„Osoba chora – osoba znajdująca się w stanie przejściowej lub stałej utraty zdrowia, jako stan pełnego dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i socjalnego. Chory zdany jest na możliwości obronne organizmu oraz na pomoc medyczną”.

Chorzy traktowani są na całym świecie jako osoby częściowo niezdolne do pracy czy do wykonywania niektórych prac, ale również jako wymagające pomocy drugiej osoby. Jest to uzależnione w głównej mierze od zaawansowania choroby i jej wymiaru. Inaczej jest, jeśli mówimy o osobie, która jest przeziębiona lub ma wybity kciuk w lewej ręce, a inaczej o osobie z ciężkim nowotworem.

Ale zarówno pierwsza, druga jak i trzecia osoba jest osobą chorą.

Obchody Dnia Chorego na świecie mają na celu uświadomienie społeczeństwom konieczności zapewnienia lepszej opieki chorym, dowartościowaniu cierpienia chorych na płaszczyźnie ludzkiej, a przede wszystkim duchowej, włączeniu w duszpasterstwo służby zdrowia wspólnot chrześcijańskich, rodzin zakonnych oraz popieraniu zaangażowania wolontariatu.

Każda osoba chora w naszym kraju, ale i w większości krajów na świecie, jest pod ochroną zdrowotną, ma dostęp do bezpłatnego leczenia w przychodniach, ośrodkach zdrowia, szpitalach. Wiadomo nie od dziś, że do niektórych specjalistów kolejki są duże, ale podstawowa opieka medyczna jest dostępna bez większego czekania.

Koszty naszego leczenia pokrywane są z obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego, które każdy z nas płaci co miesiąc. Ale pamiętajmy, że są miliony osób, które lekarza nie widzieli od wielu lat w swojej wiosce lub nie mieli nigdy z doktorem styczności.

"Godność osoby nigdy nie sprowadza się do jej możliwości i zdolności i nie zmniejsza się ona, gdy dana osoba słabnie, staje się niesprawna i wymaga pomocy (…) Pomagajcie jedni drugim z miłością, a doświadczycie pocieszającej obecności Boga. Chrześcijańska i szlachetna postawa wobec chorych jest solą ziemi i światłem świata"
Ojciec Święty Franciszek; luty 2014 r.

Każde życie, czy to osoby zdrowej czy chorej, niepełnosprawnej czy pełnosprawnej, jest rzeczą bezcenną, którą należy traktować na równi. Osoby cierpiące z bólu często to cierpienie ofiarują za zdrowie dla swoich najbliższych, znajomych, sąsiadów.

Pamiętajmy o takich osobach nie tylko 11 lutego, ale przez cały rok. Może warto znaleźć kilka minut i taką osobę odwiedzić, pogadać, wypić z nią herbatę albo chociaż zadzwonić i chwilę porozmawiać.

Andrzej Koenig