W Cieszynie powiewa flaga Łowicza

marat: W konsekwencji tych wydarzeń określanym mianem ofensywy czortkowskiej, z owej „Małopolski Wschodniej” wyparte zostały siły Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej, jednej z form ukraińskiej państwowości, jakie sezonowo istniały po Wielkiej Wojnie. Znamienne jest, iż na cieszyńskim ratuszu powiewają flagi strony pokonanej wówczas, która godziła w integralność terytorialną odrodzonej Polski.

marat: Z czasem z rąk ukraińskich wyzwolony został np. Tarnopol wraz z całym późniejszym obszarem woj. tarnopolskiego. Kilka dekad później, wpływy na tym terenie przejęła pewna szowinistycznie nastawiona frakcja, która zainicjowała na tych terenach czystki etniczne, w których efekcie wyżynane były całe miejscowości zamieszkane przez ludzi uznanych za obcych etnicznie np. Polaków, czy Czechów. Z drugiej strony politycznego sporu funkcjonowała KPZU (Komunistyczna Partia Zachodniej Ukrainy) wywodząca się z tamtego terenu, która była jedną z sił destabilizujących II RP. Jej członkowie, którzy przetrwali czystki, odnaleźli się w powojennej Polsce.

Vik: Marat dobrze piszesz ! Dzisiejsza młodzież jest nie wyedukowana !

Vik: Marat dobrze piszesz ! Dzisiejsza młodzież jest nie wyedukowana !

Vik: Nie wiem dlaczego Polacy tak bronią Ukraińców przecież stefan bandera byl gorszy niz hitler pod względem wymyślania tortur na ludności Polskiej ( wymyślił 362 tortury) : https://dziennik--zlozony-pl.cdn.ampproject.org/v/s/dziennik-zlozony.pl/zestawienie-362-metod-tortur-stosowanych-przez-upa-na-polakach/?amp_gsa=1&amp_js_v=a9&usqp=mq331AQKKAFQArABIIACAw%3D%3D#amp_tf=Od%3A%20%251%24s&aoh=16564877364392&referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com&ampshare=https%3A%2F%2Fdziennik-zlozony.pl%2Fzestawienie-362-metod-tortur-stosowanych-przez-upa-na-polakach%2F

św. Patryk.: takie okazy jak doncio czy vik to betka, pospolity element marginalny o patologicznym profilu - ale kiedy za podobne w charakterze "edukowanie" bierze się minister polskiego rządu, to sam fakt, że nazywa się on Czarnek nie ma większego znaczenia - natomiast sprawa z daleka tak cuchnie politykierską indoktrynacją, fałszem, obłudą i bolszewizmem, tak duże pieniądze z naszych portfeli są na nią wydawane i tak duże szkody może przynieść całej naszej społeczności, że przestaje być śmieszna - w odróżnieniu od powyższych dwóch oszołomów, rzecz jasna

Boska Adela: Vik jeśli ty nie wiesz dlaczego Polska i Polacy pomagają Ukrainie to znaczy że jesteś kompletny matoł lub ruski troll, jedno nie wyklucza drugiego

suski: nie tylko matołom i/lub ruskim trolom należy uzmysłowić, że Ukraińcy maja podobne jak Polacy zestawienia bezliku krzywd, okrutnych zbrodni, zbiorowych mordów i gwałtów itd dokonywanych przez Polaków na rdzennej ludności ukraińskiej, na terenach dzisiejszej Ukrainy i nie tylko

suski: dzielenie, podsycanie i judzenie społeczności lokalnych przeciwko sobie to stare narzędzia władzy lub władzę chcących zdobyć - nie inaczej było dawniej tam, skutki były tragiczne, a jak to działa w praktyce widzimy tu i teraz, Polska 2016-2022, w wykonaniu Kaczyńskiego i jego kolesiów z bandy złodziei i oszustów PiS - kiedy do takich działań włączają się lokalne śmiecie, sfrustrowani nieudacznicy, ćwierć-inteligencja narodowa itp, efekty są jak w przypadku donka czy vika: żenujące

robespierre: Lwów był ośrodkiem, gdzie w głównej mierze kształtowała się ukraińska tożsamość narodowa. Wbrew pozorom nie był to Kijów. Teren zajmowany przez Zachodnioukraińską Republikę Ludową (ZURL) już w 1919 r. opanowany został przez siły polskie. Jeszcze w trakcie inwazji bolszewickiej w 1920 r., w Moskwie planowano stworzyć aż dwie sowieckie republiki pozornie odwołujące się do państwowości polskiej. Jedną z nich miała być Galicyjska Socjalistyczna Republika Rad, gdzie władze sowieckie planowały swą politykę oprzeć na animozjach narodowościowych. Wyprawa z 1920 r. odniosła fiasko i ów projekt pozostał niezrealizowany. Za rzeką Zbrucz poszczególne zalążki ukraińskiej państwowości przejęły siły bolszewickie. To właśnie z inicjatywy Lenina powstała Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka (USRR) ze stolicą w Charkowie, która w 1922 r. wespół z podobnymi sobie podmiotami legła u podstaw Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR). USRR aż do 1991 r. pozostawała jedną z ważniejszych części składowych ZSRR, gdzie ulokowane zostały ważne aktywna militarne, przemysłowe i rolnicze. Obecnie pod względem terytorialnym Ukraina stanowi sukcesorkę USRR. Pod kątem ukształtowanej tożsamości narodowej, obecne ukraińskie elity w sporej części nawiązują do dorobku wypracowanego we Lwowie, jeszcze pod austriackim berłem.

robespierre: We Lwowie (…) po raz pierwszy i z tak znaczną siłą ujawnił się ruch narodowy ruski/ukraiński. Wiedeń mógł zatem wykorzystać przeciwko polskiemu ruchowi narodowemu nie tylko polskich, ale i ruskich chłopów oraz ruskie elity narodowe. Główną siłą Rusinów stała się Cerkiew unicka. 19 kwietnia [1848] z inicjatywy inteligentnego i niezmordowanego Stadiona dygnitarze Kościoła unickiego wystąpili do cesarza z prośbą o ochronę – jak pisali – narodowości ruskiej przed „polskim uciskiem”. W dwa tygodnie później pod przewodnictwem Grzegorza Jachimowicza (Hryhorij Jachymowycz), greckokatolickiego biskupa przemyskiego, zawiązała się Główna (Hołowna) Rada Ruska. Zaczęła wydawać własne pismo „Zorzę Halicką” („Zoria halytska”). Zebrania Rady odbywały się w katedrze unickiej św. Jura. Dlatego zwolenników tej orientacji, którzy wówczas zdecydowanie podkreślali lojalność wobec Wiednia, nazywano świętojurcami. Opowiadali się za podziałem Galicji na dwie części: wschodnią i zachodnią.

robespierre: We wschodniej części Galicji zaczęły się tworzyć rady ruskie kierowane przez świętojurców. Na uniwersytecie lwowskim utworzono katedrę języka i literatury ruskiej, a nowy gubernator, Wacław Zaleski, oddał Rusinom jedno z dwóch gimnazjów lwowskich oraz podzielił gimnazjalistów w klasach według obrządków: unickiego i łacińskiego. Rada Ruska wniosła petycję do tronu, domagając się usunięcia z Galicji Wschodniej języka polskiego jako obcego i wprowadzenia niemieckiego, gdyż ruski nie był jeszcze dobrze wykształcony. Przyjęła też, jako narodową, błękitno-żółtą flagę.

robespierre: Opozycyjni wobec Rady Hołownej i Cerkwi inteligenci uniccy, demokraci silnie związani z polską kulturą, utworzyli, popierany przez Polską Centralną Radę, Narodowy Sobór Ruski i zaczęli wydawać pismo „Dziennik Ruski”. Ale poza środowiskiem inteligencji nie uzyskali szerszego poparcia, unici bowiem zasadniczo poszli za wskazaniami swoich duszpasterzy. Niemniej wielu młodych inteligentów i seminarzystów greckokatolickich paradowało w polskich barwach i konfederatkach. Znaleźli się na lwowskich barykadach obok Polaków łacinników.

robespierre: W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych okrzepły nacjonalistyczne środowiska ukraińskie. Nastąpiło wówczas ostateczne zwycięstwo opcji narodowej wśród unitów języka ruskiego/ukraińskiego nad moskalofilską (zwaną tez moskwofilską) opcją, która nawiązywała do dorobku świętojurców z lat czterdziestych. Ukraińscy nacjonaliści doszukiwali się swoich korzeni w ruchu narodowym lat dwudziestych i trzydziestych XIX w. oraz doby Wiosny Ludów. Kontynuowali prace działaczy narodowych z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. W 1867 r. Rusini/Ukraińcy wydali broszurę propagandową, ideowo inspirowaną przez Tarasa Szewczenkę, w której określili się jako naród ruski, odrębny od polskiego i rosyjskiego, zamieszkujący Rosję, Austrię i Węgry. W następnym roku założyli towarzystwo oświatowe dla dorosłych Proświta (Przedświt), a następnie Towarzystwo im. Tarasa Szewczenki, które do 1914 r. stało się aktywną placówką naukową i badawczą, a jego biblioteka liczyła 70 tys. Woluminów. W 1874 r., dzięki zapobiegliwości Rusinów/Ukraińców, władze wprowadziły w tzw. gimnazjum akademickim we Lwowie język ukraiński jako wykładowy. W 1880 r. zaczęło wychodzić pismo „Diło”, wokół którego zgromadziła się inteligencja ukraińska. Wśród redaktorów znaleźli się: Iwan Franko, Mychajło Pawłyk i Ostap Terlećkyj. Stopniowo zyskali oni wpływ na teatr ukraiński, który istniał od 1864 r. W 1890 r. powstała pierwsza ukraińska partia polityczna o nazwie Rusko-Ukraińska Partia Radykalna, kierowana przez Iwana Frankę, która skupiała ludowców, demokratów, socjalistów i nacjonalistów. W kilka lat później, po secesji, nacjonaliści utworzyli Stronnictwo Nacjonalno-Demokratyczne (1899). Za istotne zadanie uznali upowszechnienie języka ukraińskiego wśród ludu oraz nowych terminów: Ukraina i ukraiński. Austriacy nazywali Rusińskich unitów Reussen, Ruthenem bądź Russen, Polacy zwali ich Rusinami, a oni sami nazywali się Rusyny. O wprowadzeniu terminów Ukraina zamiast Ruś oraz Ukraińcy zamiast Rusini przesądził ostatecznie Michał Hruszewski (Mychajło Hruszewśkyj), wybitny badacz i historyk, przybyły z Ukrainy Kijowskiej, demokrata i socjalista. Słowo Ukraina wprawdzie znane już było co najmniej od XVI w., ale oznaczało rejony kresowe, południowo-wschodnie pogranicza Rzeczypospolitej. Nadając słowu Ukraińcy (i Ukraina) znaczenie polityczne, Hruszewski pragnął podkreślić różnice między nimi a Rosjanami, a także i Polakami. Terminy Ukraina i Ukraińcy się przyjmowały. Polacy, podobnie jak i władze wiedeńskie, nadal powszechnie używali starych terminów: Ruś i Rusini, czym irytowali Ukraińców, zarówno nacjonalistów, jak i demokratów, ludowców i socjalistów. Dopiero w czasie pierwszej wojny światowej nowy cesarz Karol I oficjalnie użył terminu ukraiński.

robespierre: Narodowcy ukraińscy żądali równouprawnienia Ukraińców, dowodząc, że są oni pełnoprawnym narodem Galicji. Bazą ich ruchu stały się coraz liczniejsze stowarzyszenia gospodarcze, spółdzielnie spożywcze, ogrodnicze, mleczarskie, organizacje wspierające rozwój przemysłu, stowarzyszenia oświatowe. W 1876 r. liczba członków Proświty wyniosła 323, w 1914 – 36 500. W 1891 r. Proświta miała 5 czytelni, w 1914 – 2649. Dynamika wzrostu zasługuje na szacunek. Proświta wydawała popularne książeczki dla ludu, podręczniki szkolne i naukowe, kalendarze. W 1850 r. wychodziły w Galicji dwa periodyki ukraińskie, w 1890 – 20, w 1910 – 43 (poza tym pisma wydawano nieregularnie). Ukraińskie instytucje kulturalne i naukowe otrzymywały, podobnie jak polskie, wsparcie ze strony władz krajowych, w tym Sejmu Krajowego. Rozwój instytucji kulturalnych wspierał także arcybiskup Andrzej Szeptycki, duchowy, ale i w znacznej mierze polityczny przywódca narodu ukraińskiego, mąż stanu.

robespierre: W momencie wybuchu pierwszej wojny światowej Ukraińcy stanowili już poważną siłę ekonomiczną. Wzorem dla nich byli Polacy z zaboru pruskiego. Ukraińcy liczyli się również w życiu kulturalnym i umysłowym. Siedzibą najważniejszych ich instytucji był Lwów. Rywalizacja z moskalofilami i Polakami stała się jednym ze źródeł aktywności Ukraińców.

robespierre: Przez wieki żyjąc razem z Polakami, Rusini/Ukraińcy nasiąkali polską kulturą, podobnie jak Polacy ukraińską, rusińską. Wybierając współpracę, oba narody mogłyby wywrzeć już wówczas potężny wpływ na dalsze dzieje tej części Europy, lecz wikłając się w walkę i powołując na jej świadków strony trzecie, skutecznie się osłabiały. Świadectwem polskich wpływów kulturowych był hymn ukraińskich narodowców, a następnie współczesnej Ukrainy: Jeszcze nie umarła Ukraina,/ I sława, i wola. (…) za A. Chwalba.

pół_Sasina_z_Wiślicy: pitu-pitu, pierdu-pierdu