Tropem Wielkanocy

talleyrand: A jak to było z ustaleniem sposobu wyznaczania Świąt Wielkiej Nocy? Hipolit za swego ziemskiego życia był postacią niezwykle kontrowersyjną i zarazem zasłużoną dla Kościoła. Jego aktywna działalność przypadała na czasy, kiedy do godności Biskupa Rzymu zostali podniesieni kolejno Wiktor I, Zefiryn, Kalikst I, Urban I i Poncjusz. Sam Hipolit prezentował się jako wywodzący się z tradycji Jana Ewangelisty, przedstawiał się jako uczeń Ireneusza z Lyonu, który był wychowankiem Polikarpa, który z kolei był osobą z kręgu Jana Ewangelisty. Nauczaniu Hipolita przysłuchiwał się Orygenes, Ojciec Kościoła, którego część dorobku została później podważona. Jak możemy zauważyć, na przełomie wieków II i III chrześcijaństwo swoim zasięgiem obejmowało już spory obszar Imperium Rzymskiego i z całą pewnością było obecne w większych ośrodkach. Tradycje poszczególnych Apostołów przenikały się, a pozycja Biskupa Rzymu, bazującego na tradycji Piotra i Pawła w ówczesnym świecie chrześcijańskim wcale nie była taka oczywista i w sporej mierze wynikała ze znaczenia Rzymu jako stolicy Imperium.

talleyrand: Hipolit jest postacią, która wyraźnie wpisała się w dzieje Kościoła, jednak przez wzgląd na kontrowersje związane z jego postępowaniem i nadmierną gorliwością, do dziś bywa niedoceniany. Jego prace przyczyniły się do opracowania klarownego sposobu opracowywania daty Świąt Wielkiej Nocy, co umożliwiło obchodzenie tego najważniejszego dla chrześcijan wydarzenia w tym samym czasie przez cały świat chrześcijański i ucinało dotychczasowe spory w tej sprawie, przynajmniej w głównym nurcie wyznania. Spójna data Świat Wielkiej Nocy, sposób ich wyznaczania, umożliwiła dostosowania chrześcijaństwa do funkcjonowania w ramach kalendarza solarnego Sosygenesa, preferowanego w Imperium od czasów reformy Gajusa Juliusza Cezara (46 r. p.n.e.) i ułatwiała chrześcijaństwu stanie się wyznaniem państwowym. Kolejnym krokiem było ujednolicenie doktryny i powszechne zaakceptowanie opracowanego przez Hipolita za czasów Wiktora I sposobu obliczania daty Wielkanocy, co nastąpiło w czasie pierwszych soborów powszechnych.

talleyrand: Sobór w Nicei w 325 r. stanowił kamień milowy w historii Kościoła. Jest uważany za pierwszy Sobór Powszechny Kościoła, chyba że bierzemy pod uwagę tak nazywany Sobór Jerozolimski z około 50 r., kiedy rozważano kwestię objęcie Prawem Mojżeszowym chrześcijan pozyskanych z religii tradycyjnych, spoza Izraela. Do najistotniejszych spraw, nad którymi dywagowali Ojcowie Soborowi, należało ujednolicenie i wyznaczenie spójnej dla całego Kościoła daty obchodzenia Wielkanocy, a także dostosowanie terminów chrześcijańskich świąt do obowiązującego w Rzymie kalendarza (wówczas był to kalendarz Juliański z marcem jako pierwszym miesiącem roku). Bez tego rodzaju reform mogłoby dojść do sytuacji, kiedy danego roku kalendarzowego Wielkanoc byłaby obchodzona dwukrotnie lub w ogóle. Kolejnym celem zebranego Soboru/Synodu stanowiła kwestia wykreowania spójnego wyznania wiary (credo), czyli podstawowych założeń, na jakich winno opierać się prawowierne chrześcijaństwo, co wiązało się ze sprawą poglądów głoszonych przez Ariusza, którego nauka ostatecznie została potępiona, jednak już poza synodem.

talleyrand: Hipolit za sprawą nieporozumień z Biskupami Rzymu Zefirynem i Kalikstem I, stanął na czele jednej z perwszych poważniejszych schizm na łonie Kościoła rzymskiego i z tego powodu jest przedstawiany jako antypapież w okresie lat 217-230/235. Był zagorzałym przeciwnikiem zbytniej pobłażliwości wobec osób, które dopuszczały się grzechów ciężkich i próbowały wrócić do łask Kościoła. Wedle relacji był przez swych zwolenników postrzegany jako alternatywny Biskup Rzymu rezydujący w Portus, dzisiejszym Fiumicino. W związku z prześladowaniami chrześcijan, obarczanych winą za niepowodzenia Imperium, Hipolit został wraz z Poncjanem, oficjalnym Biskupem Rzymu zesłany na Sardynię do ciężkich robót w kamieniołomie, gdzie poniósł męczeńską śmierć. To właśnie na Sardynii miał pojednać się z oficjalnym Kościołem.