Oczami niewidomego: Wiosna - tego mi brakuje

Wiosna to niezwykła pora roku. Podczas niej przyroda zaczyna żyć na nowo. Trawa staje się zielona i pachnąca. Ziemia także zmienia swój zapach. Na łąkach oraz polanach kwitną pierwsze kwiaty. Stopniowo pojawiają się białe przebiśniegi, fioletowe przylaszczki czy jeszcze zielone, kiełkujące kwiaty. To dzięki nim wiosna to czas kolorów.

Drzewa pokrywają się zielonymi listkami. Widać pierwsze pączki, a także szare bazie, nazywane też kotkami. Nowe, młode listki mają także świeży zapach, który wyczuwalny jest tylko wiosną. Pojawiają się także pierwsze zwierzęta. Jasnoniebieskie niebo pełne jest ptaków wracających do domu po srogiej zimie. Wśród białych chmur znaleźć można wiele bocianów. Biało - czarne ptaki z czerwonymi nogami są zwiastunem nadejścia wiosny.

Pojawiają się także pierwsze owady. Ziemie pełne są dżdżownic, ale i pracowite mrówki stają się widoczne. Słychać pierwszy brzęk much, a wraz z pierwszymi, oświetlającymi ziemię promieniami słońca, pojawiają się i pracowite pszczoły, jak i znane ze swojej złości osy. Koty leniwie wygrzewają się na słońcu, a i wśród okolicznych psów widać pewne poruszenie.

Choć często zdarzają się deszcze, słoneczny krajobraz staje się normą. Z dnia na dzień widoczne jest coraz więcej roślin, które zdają się wzrastać każdej nocy. Kiedy spacerujemy bardzo często mijamy ludzi, którzy tak jak my chcą nacieszyć się pierwszymi oznakami wiosny i pooddychać świeżym, czystym powietrzem. Dzieci wyjmują z garaży zakurzone rowery czy rolki i spędzają swoje wolne popołudnia w sposób aktywny, na ścieżkach rowerowych lub innych bezpiecznych miejscach do tego przeznaczonych.

Wiosna jest bez wątpienia również jednym z najważniejszych okresów dla rolników. Wtedy to zaczynają oni pracę na roli, przygotowują swoje pola uprawne, sieją zboża, sadzą owoce i warzywa, byśmy później w czasie wakacji mogli cieszyć się ich wspaniałym smakiem.
Świat staje się piękny, kolorowy i coraz cieplejszy.

Niestety my niewidomi możemy tylko taki świat oglądać we wspomnieniach, marzeniach, słuchając opowieści innych, oddychając świeżym wiosennym powietrzem, wsłuchując się w dźwięki zarówno zwierząt czy bawiących się dzieci. Chyba nie jestem osamotniony w stwierdzeniu, iż tego właśnie kolorowego świata nam niewidomym bardzo brakuje.

Andrzej Koenig