Mówca, patriota - o ks. Otto

Leopold Otto urodzi się w 1819 roku. Jego rodzina przybyła z Francji do Saksonii, skąd z kolei wyruszyła do Polski, gdzie otrzymała indygenat szlachecki i ulegała polonizacji. Leopold urodził się w Warszawie. Początkowo nauki pobierał w domu, jednak w 1839 roku ukończył z wyróżnieniem warszawskie gimnazjum. Rok później zapisał się na Wydział Teologiczny uniwersytetu w Dorpacie, a następnie przeniósł się na teologię do Berlina, gdzie pobierał stypendium.

- Zarówno polski, jak i niemiecki były jego językami ojczystymi. Musiał wygłaszać kazania również w języku niemieckim, gdyż istniały zbory dwujęzyczne. Po skończeniu studiów odbył wikariat w Kaliszu, a później został wybrany w 1844 roku proboszczem w Piotrkowie. Jeżeli jest wakat na miejscu proboszcza, to ogłaszane jest coś w rodzaju konkursu. Wszyscy, którzy spełniają warunki, czyli przeszli wikariat, zgłaszają swoje kandydatury. Załóżmy, że jest trzech kandydatów, oni wygłaszają co niedzielę kazania, a następnie odbywa się tajne głosowanie pełnoletnich wiernych. W Piotrkowie również było kilku kandydatów, jednak Otto wygrał bezapelacyjnie, gdyż był bardzo dobrym mówcą – wyjaśniała Władysława Magiera.

W 1866 roku został wybrany pastorem zboru cieszyńskiego, gdzie szybko zyskał uznanie i popularność. W kazaniach i artykułach, które ukazały się w „Zwiastunie Ewangelicznym”, podkreślał wspólnotę językową i etniczną wyznawców wiary ewangelickiej z narodem polskim i dążył do wzmocnienia poczucia jedności narodowej. Jego działalność na Śląsku Cieszyńskim przyczyniła się do pogłębienia poczucia polskości wśród lokalnych ewangelików.

 JŚ