Górnicy modlili się do św. Barbary

Barbaro święta, Perło Jezusowa, Ścieżko do nieba grzesznikom gotowa  - śpiewali zgromadzeni podczas mszy św. wierni.

W dzisiejszej Ewangelii Jezus w specjalny sposób kieruje swoje słowa do ludzi, którzy twardo stąpają po ziemi. Mówi, że życie religijne, duchowe, nie może opierać się na deklaracjach, nie może być przegadane – interpretował słowa Pisma Świętego ks. Antoni Dewor. W dzisiejszej Ewangelii Jezus w specjalny sposób kieruje swoje słowa do ludzi, którzy twardo stąpają po ziemi. Mówi, że życie religijne, duchowe, nie może opierać się na deklaracjach, nie może być przegadane

Jeżeli ktoś stąpa po ziemi jako człowiek religijny to wie, że to życie tutaj łączy się z ofiarą, jest pełne trudu, cierpienia, ponieważ żyje się dla kogoś. Wie, że to życie opiera się nie tylko na sile muskułów, ale na tej Sile, która płynie z góry od Pana Boga. Że jest to życie przepełnione Bogiem – mówił dalej ks. proboszcz -  tu się na nic nie zda bujanie w obłokach, wewnętrzne rozleniwienie. Trzeba nasz dom budować na skale.

Nie zabrakło także życzeń skierowanych do górników i ich rodzin. Życzę Wam wszystkim, żeby ta św. Barbara, którą czcicie uczyła was chrześcijańskiego życia twardo stąpającego po ziemi, a jednocześnie pełnego ofiarności, miłości i dobra dla bliskich. Tego spoglądania w niebo. Bo to życie, które tutaj przeżywamy nie jest jedynym, nie jest nawet tym najważniejszym. Przyjmijcie te życzenia, które chcę również zamienić na modlitwę.

Po zakończonej mszy św. górnicy udali się pod ołtarz św. Barbary i odmówili tam litanię w podziękowaniu za kolejny rok pracy, z prośbą by następny był dla nich również szczęśliwy.

Święta Barbara to dziewica i męczennica żyjąca w III wieku. Urodziła się jako jedyna i długo oczekiwana córka. Ładna, wykształcona i inteligentna miała wielu adoratorów. Wszystkich jednak odprawiała. Ojciec chcąc ją uchronić przed niechcianymi konkurentami i ustrzec przed chrześcijaństwem, zamknął ją w specjalnie wybudowanej wieży. Zezwolił jej jednak na wizyty nauczycieli. Jak podaje legenda, wśród nich był chrześcijański lekarz, który zapoznał dziewczynę ze swoją religią. Efektem było nawrócenie Barbary. W tajemnicy przed rodzicami przyjęła chrzest i postanowiła poświęcić się Chrystusowi, żyjąc w dozgonnej czystości.

Zagniewany ojciec zakazał córce praktykowania nowej religii, znęcał się nad nią psychicznie i fizycznie. Barbara jednak nieugięcie trwała w wierze. Dręczona przez ojca, uciekła do lasu i ukryła się w grocie. Wydana przez pasterza, została ujęta przez służbę ojca i przekazana władzom rzymskim. Ponieważ nie chciała wyrzec się swojej wiary, torturowano ją: biczowano, przypalano, kaleczono, szarpano żelaznymi szponami, obcięto piersi, pędzono nago ulicami rodzinnego miasta; w końcu została skazana na śmierć przez ścięcie mieczem.

Według tradycji poniosła śmierć męczeńską z rąk swojego ojca w roku 306. Legenda głosi, że męczeństwu towarzyszyły cuda - w nocy miał ją odwiedzić Chrystus, zaleczyć jej rany i udzielić komunii św.; ojciec po zabiciu córki został porażony piorunem, a owce pasterza-zdrajcy zamieniły się w szarańczę.

Według tradycji w święto św. Barbary wkłada się ziarnka zboża i gałązki czereśni lub wiśni do wody, które mają zakwitnąć na Boże Narodzenie. Są to gałązki św. Barbary.  Jest patronką dobrej śmierci i dobrej pracy. Orędowniczka w czasie burzy i pożarów. 

HBB