Symbol walki polskiego ewangelicyzmu - Bp Juliusz Bursche

Z okazji rocznicy 70-lecia śmierci i 150-lecia urodzin duchownego luterańscy biskupi uczcili pamięć tego pierwszego biskupa Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego i męczennika II wojny światowej. Uroczystości wspomnieniowe odbyły się w dniach 24-25 września w miejscu, gdzie go więziono i przetrzymywano, w celi więziennej obozu koncentracyjnego Sachsenhausen na północ od Berlina.

Bp Juliusz Bursche był orędownikiem polskości Śląska i Mazur, patriotą i działaczem narodowym. Urodził się 19 września 1862 r. w Kaliszu. W wieku 22 lat został ordynowany, w 1904 został superintendentem Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce. W 1915 został zesłany w głąb Rosji, po wojnie w 1918 objął stanowisko głowy Kościoła Ewangelickiego. Mimo, iż pochodził z rodziny o niemieckich korzeniach przeciwstawiał się m.in. germanizacyjnym dążeniom Kościołów ewangelickich w zaborze pruskim, potępiał działania faszystów, oficjalnie potępił agresję hitlerowską na Polskę, nie skorzystał też - już po aresztowaniu przez gestapo (w październiku 1939) - z propozycji wyrzeczenia się polskości. Zmarł z wycieńczenia w szpitalu więziennym Moabit, wielokrotnie torturowany w czasie przesłuchań. Dokładna data jego śmierci nie jest znana – 20 lutego 1942 jest datą umowną, najbardziej prawdopodobną.

Biskup Bursche, jako zwierzchnik Kościoła Ewangelickiego stał się symbolem walki polskiego ewangelicyzmu z hitleryzmem. Ma ulicę swojego imienia w Wiśle, przy której do dziś stoi, należąca niegdyś do duchownego i jego rodziny, Willa "Zacisze" wybudowana w 1903 przez Bogdana Hoffa.

(red.)