Warto wiedzieć: Świadczenia dla osób niepełnosprawnych (2)

Jako pierwsze przedstawiamy świadczenie uzupełniające zwane potocznie „500 plus” to dodatkowa pomoc dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji. Wsparcie może uzyskać osoba niezdolna do samodzielnej egzystencji, a status ten został stwierdzony jednym z niżej wymienionych dokumentów:

• orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji;
• orzeczeniem o niezdolności do samodzielnej egzystencji.

Aby otrzymać świadczenie uzupełniające, osoba niepełnosprawna nie może pobierać świadczeń finansowanych ze środków publicznych w łącznej wysokości przekraczającej 1600 zł brutto.

Wniosek o to świadczenie składamy w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) wraz z załącznikami:
• orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji albo orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji albo wydane (przed 1 września 1997 r.) przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia orzeczenie o zaliczeniu do I grupy inwalidów;
• jeśli orzeczenie wymienione wyżej nie zostało wydane lub upłynął termin jego ważności, to należy dołączyć również zaświadczenie o stanie zdrowia oraz dokumentację medyczną i inne dokumenty mające znaczenie dla wydania orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji, np. kartę badania profilaktycznego, dokumentację rehabilitacji leczniczej lub zawodowej.

Kolejną formą wsparcia dla osób niepełnosprawnych jest renta socjalna. Taką pomoc mogą otrzymać osoby całkowicie niezdolne do pracy, o ile:
• ukończyły 18. rok życia;
• stały się niezdolnie do pracy:
◦ przed ukończeniem 18. roku życia;
◦ w szkole lub uczelni wyższej – zanim ukończyły 25 lat;
◦ w czasie nauki w szkole doktorskiej, studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Aby otrzymać taki rodzaj świadczenia dla osób niepełnosprawnych, konieczne jest złożenie w ZUS-ie wniosku o rentę socjalną wraz z:
• zaświadczeniem ze szkoły/uczelni potwierdzającym okres nauki;
• zaświadczeniem o stanie zdrowia OL-9, które wystawi lekarz opiekujący się osobą niepełnosprawną;
• dokumentacją medyczną potwierdzającą stan zdrowia;
• dokumentacją od pracodawcy – zaświadczenie o okresie umowy oraz kwocie przychodu wraz z wywiadem zawodowym (druk OL-10);

Teraz jeszcze świadczenie pielęgnacyjne przysługujące osobom, które zrezygnowały z zatrudnienia czy innej pracy zarobkowej celem sprawowania opieki nad kimś niepełnosprawnym. Co ważne, dotyczy to sytuacji, kiedy niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała:
• przed uzyskaniem pełnoletności;
• przed ukończeniem 25. roku życia, ale podczas nauki w szkole lub szkole wyższej;

Opiekun powinien złożyć w Ośrodku Pomocy wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego i dołączyć do niego:
• skrócony odpis aktu urodzenia dziecka lub inny dokument urzędowy potwierdzający wiek dziecka;
• kopię orzeczenia o niepełnosprawności (do wglądu należy przedłożyć oryginał).

Świadczenia dla osób niepełnosprawnych są bardzo zróżnicowane. Aby się o nie ubiegać, należy spełnić wiele warunków, a do tego przejść też przez kwestie formalne, których jest całkiem sporo. Warto się do tego przygotować, aby nie tracić czasu na kilkukrotne chodzenie do urzędów.

AK, inf. Pras.

• Czytaj: Warto wiedzieć: Świadczenia dla osób niepełnosprawnych (1)