O polskich noblistkach literackich na cUTW

Tematem spotkania czwartkowego spotkania cUTW były „Kobiety pióra”, jednak Joanna Gawlikowska w tym przypadku skupiła się na laureatkach literackiej Nagrody Nobla. W historii Polski dwie kobiety dostąpiły tego zaszczytu – Wisława Szymborska w 1996 roku za „poezję, która z ironiczną precyzją pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi ukazać się we fragmentach ludzkiej rzeczywistości” oraz Olga Tokarczuk w 2018 roku za „za wyobraźnię narracyjną, która z encyklopedyczną pasją reprezentuje przekraczanie granic jako formę życia”. Obie kobiety, znacznie różnią się od siebie, tak samo, jak ich dzieła, łączy je jednak fakt, że zostały docenione i otrzymały literacką Nagrodę Nobla.

- Wisława Szymborska otrzymała Nagrodę Nobla za swoją poezję, jednak tworzyła również eseje i felietony. O fakcie, że pisywała felietony i jak bardzo się irytowała, kiedy ktoś mówił, że pisuje recenzje, bo jej zdaniem to recenzje nie były, przekonuje Michał Rusinek, długoletni sekretarz Szymborskiej – można było dowiedzieć się podczas wydarzenia. Chwilę poświęcono również postaci samego Rusinka, który nie tylko pełnił funkcję sekretarza poetki, ale również był człowiekiem od wszystkiego. W zamian Szymborska „babciowała” jego dzieciom.

Z kolei Olga Tokarczuk, to pisarka, która znana jest raczej ze swojej prozy, chociaż również pisuje wiersze. Zadebiutowała w 1979 roku na łamach pisma „na przełaj”, gdzie jednak używała pseudonimu artystycznego. Oficjalnie, pod swoim własnym nazwiskiem, zadebiutowała w 1993 roku, książką „Podróżą ludzi Księgi”. Od tamtego czasu wydała wiele dzieł, za które ostatecznie została doceniona i otrzymała Nagrodę Nobla.

JŚ